Kościół Świętego Krzyża w Srokowie

Kościół Świętego Krzyża

A-365[1] z dnia 1.08.1957 oraz 801 z 9.09.1968
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Srokowo
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	Świętego Krzyża
Historia Data zakończenia budowy 1409 Aktualne przeznaczenie świątynia katolicka Poprzednie wyznanie luteranizm (do 1945 roku)
Dane świątyni Styl gotyk Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Srokowo Kościół Świętego Krzyża
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Świętego Krzyża
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Kościół Świętego Krzyża
Położenie na mapie powiatu kętrzyńskiego Kościół Świętego Krzyża
54°12′53,00″N 21°31′19,00″E/54,214722 21,521944

Kościół Świętego Krzyża – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Kętrzyn II – Północny Wschód archidiecezji warmińskiej. Jeden z zabytków miejscowości.

Historia

Świątynia została uposażona został w przywileju lokacyjnym Srokowa z 1405 roku. W 1409 roku zakończona została budowa nawy. Wieża, początkowo wyraźnie niższa, została nadbudowana w drugiej połowie XV wieku. W dniu 30 października 1489 roku biskup warmiński Łukasz Watzenrode erygował tutaj wikariat pod wezwaniem Trójcy Świętej, Najświętszej Maryi Panny oraz świętych: Fabiana, Sebastiana, Katarzyny i Barbary. Budowla była kilkakrotnie remontowana i odnawiana, m.in. w latach: 1577, 1653 i 1708–1709 (z tego czasu zachował się nowy szczyt kruchty). W 1897 roku został wykonany nowy strop w nawie. Od 1718 roku do 1945 roku budowla należała do gminy ewangelickiej. Po 1945 roku została przejęta przez katolików. Parafia została reaktywowana w 1962 roku. Od tego czasu świątynia przeszła szereg remontów m.in. organów (1974, 2008 rok), dachu (1975, 2005, 2007), elewacji (2004). Zostało odnowione również wnętrze (1990, 2003 – prezbiterium, 2006 – wyposażenie)

Architektura

Jest to budowla gotycka, orientowana, o jednej nawie, murowana, wzniesiona z cegły. Zbudowana została na planie prostokąta, z zakrystią od strony północnej, kruchtą od strony południowej, prosto zamkniętym prezbiterium od strony wschodniej i kwadratową, wieżą o czterech kondygnacjach od strony zachodniej. Mury korpusu nawowego wzmocnione zostały przyporami i podzielone wąskimi oknami ostrołukowymi. Budowla jest nakryta dachem dwuspadowym złożonym z dachówki. Wieża z kruchtą w przyziemiu, do której wchodzi się przez portal ostrołukowy o profilowanych ościeżach, została ozdobiona wieloma płycinami: pojedynczymi i podwójnymi, zamkniętymi łukiem odcinkowym i prostokątnymi (na ostatniej kondygnacji). Wieża posiada dach czterospadowy złożony z dachówki. Nawa posiada drewniany strop płaski, podparty drewnianymi filarami. W kruchcie pod wieżą mieści się sklepienie krzyżowo-żebrowe.

Wnętrze i wyposażenie

Wyposażenie wnętrza reprezentuje różne style. Ołtarz główny klasycystyczny, został wykonany w 1824 roku przez Wilhelma Biereichela z Reszla; umieszczone są nim gotyckie, drewniane figury Matki Bożej z Dzieciątkiem oraz św. Magdaleny i św. Jana Chrzciciela (wszystkie pochodzą z początku XV wieku). Organy zostały wykonane w 1769 roku przez królewieckiego organmistrza Jana Preussa. Gotycka chrzcielnica została wykonana z kamienia^[2].

Przypisy