Kościół Światła

Kościół Światła

茨木春日丘教会 lub 光の教会

dom modlitwy
Kościół z zewnątrz
Państwo	Japonia
Miejscowość	Ibaraki
Wyznanie	protestanckie
Kościół	Zjednoczony Kościół Chrystusa
Historia Data zakończenia budowy 1989 Aktualne przeznaczenie czynny dom modlitwy
Dane świątyni Styl budowla współczesna Architekt Tadao Andō Świątynia • materiał bud. • żelbet
Położenie na mapie Japonii Kościół Światła
34°49′07″N 135°32′13″E/34,818611 135,536944
Strona internetowa

Kościół Światła (jap. 茨木春日丘教会, transkrypcja: Ibaraki Kasugaoka kyōkai – kościół w Ibaraki-Kasugaoka lub: 光の教会, transkrypcja: Hikari no kyōkai – Kościół Światła) – kościół położony w Ibaraki (prefektura Osaka), należący do protestanckiego Zjednoczonego Kościoła Chrystusa w Japonii. Zaprojektowany przez japońskiego architekta Tadao Andō i zbudowany w 1989. W 1999 do kościoła dobudowano tzw. szkołę niedzielną.

Historia

Japońska wspólnota Zjednoczonego Kościoła Chrystusa w Ibaraki zwróciła się do architekta Tadao Andō z prośbą o zaprojektowanie prostej świątyni, której charakter odpowiadałby słowom Jezusa ...gdzie dwaj lub trzej są zgromadzeni w imię moje, tam ja jestem pośród nich.^[1]. Kościół Światła został zbudowany w dzielnicy mieszkaniowej Kasugaoka^[2].

Architektura

Wnętrze kościoła

Z zewnątrz jest to prosta betonowa konstrukcja składająca się z dwóch brył na planie prostopadłościanu, przecinających się pod kątem 15 stopni, zbudowanych z ciężkich ścian, odlewanych na miejscu z betonu. W jednej z brył mieści się właściwy kościół, a w drugiej szkoła niedzielna, dobudowana w 1999. W miejscu przecięcia się ścian znajduje się wejście. Kościół Światła to niewielka sala modlitw o powierzchni 113 m². Przestrzeń wewnątrz jest ascetyczna. Nagie, betonowe ściany nie mają żadnych ozdób, które łagodziłyby wrażenie surowości. Wnętrze zdominowane jest przez świecący krzyż z przodu nawy, utworzony przez dwie przecinające się szczeliny o szerokości 20 cm^[2]. Szczelina pionowa rozciąga się od podłogi do sufitu, a pozioma biegnie pomiędzy przeciwległymi ścianami. Dzięki takiemu rozwiązaniu osiągnięto silny kontrast pomiędzy światłem i cieniem. Promienie światła wpadającego do wnętrza przesuwają się po betonowych ścianach zgodnie z ruchem słońca. Mrok panujący we wnętrzu świątyni jest dodatkowo podkreślony przez ciemną i surową fakturę drewnianych desek, z których wykonano podłogi i ławki. W przeciwieństwie do mrocznego kościoła wnętrze szkoły niedzielnej wykończono drewnem jaśniejszym, o gładkiej powierzchni. Pomieszczenie szkoły jest wykorzystywane do spotkań kongregacji^[3].

Kościół Światła był realizowany jako przedsięwzięcie niskobudżetowe, w ramach którego surowość wnętrza stanowiła nie tyle wybór estetyczny, co konieczność. Gdy fundusze na jego budowę wyczerpały się, wykonawca przekazał w prezencie konstrukcję dachu, zaś ławki kościelne wykonano z drewna pozostałego z desek użytych do szalunku^[2].

Kościół Światła jest przede wszystkim miejscem kultu; jego zwiedzanie (indywidualnie lub w grupach) jest możliwe jedynie na podstawie uprzedniej rezerwacji wizyty^[1].

Założenia estetyczne

Projekt Ando to architektura minimalizmu i dwoistości – podwójnego charakteru (ko)egzystencji: ciała stałego i próżni, światła i ciemności, siły i spokoju. Z tego względu wnętrze kościoła pozbawione jest ozdób, a zderzenie lekkości z solidnością budzi u użytkowników świątyni poczucie kontrastu pomiędzy sacrum a profanum. Betonowa konstrukcja jest pozbawiona jakiekolwiek odwołań do tradycyjnych chrześcijańskich motywów i estetyki, a jedynym religijnym symbolem jest tu krzyż wycięty we wschodniej ścianie. Poza nim na kościół składa się betonowa powłoka, a beton przydaje jego wnętrzu ciemności, tworząc z niego jeszcze bardziej pokorne i medytacyjne miejsce kultu^[4].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Strona kościoła (ang. • jap.)