Kościół św. Barbary w Nowej Rudzie

Kościół św. Barbary

237/A/03 z dnia 16.12.2003[1]
kościół parafialny
Kościół św. Barbary w Nowej Rudzie
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Nowa Ruda (Drogosław) ul. Jana Pawła II
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Barbary
Wezwanie	św. Barbary
Wspomnienie liturgiczne	4 grudnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1910 Data zakończenia budowy 1911 Data poświęcenia 1911 Aktualne przeznaczenie kościół parafialny
Dane świątyni Styl neoromański Architekt Ludwig Schneider Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1+transept
Położenie na mapie Nowej Rudy Kościół św. Barbary
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół św. Barbary
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Kościół św. Barbary
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Kościół św. Barbary
50°36′04,04″N 16°30′08,08″E/50,601122 16,502244

Galeria: Wnętrze

Kościół Barbary w Nowej Rudzie

Kościół Barbary w Nowej Rudzie

Kościół Barbary. Obraz na ołtarzu z panoramą Drogosławia

Kościół Barbary. Kamień węgielny

Kościół Barbary w Nowej Rudzie

Kościół Barbary. Nuty z pieczątką parafii w Kunzendorf

Kościół świętej Barbary – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Nowa Ruda diecezji świdnickiej. Znajduje się w dzielnicy Drogosław.

Historia

Prace budowlane zostały rozpoczęte w dniu 17 stycznia 1910 roku^[2]. Nadzór budowlany został powierzony architektowi i projektodawcy Ludwigowi Schneiderowi, natomiast budowę prowadziła firma B. Tautz z Nowej Rudy. Kościół powstał dzięki zaangażowaniu powołanego Towarzystwa Budowy Kościoła, licznych mieszkańców Drogosławia oraz księdza Arnolda Wachsmanna – proboszcza z Nowej Rudy. Świątynia została konsekrowana w dniu 12 września 1911 roku przez arcybiskupa praskiego Lva Skrbenskýego z Hříště. Po wybudowaniu kościół spełniał rolę filialnego parafii św. Mikołaja w Nowej Rudzie.
W 1913 roku przy świątyni została powołana kuracja – placówka pośrednia między stacją duszpasterską a parafią. Samodzielną parafię św. Barbary utworzono dopiero w 1945 roku.
Po 1945 roku zostały wykonane kilkakrotnie prace zabezpieczające i remontowe. W 1967 roku w całości została odrestaurowana polichromia oraz została wymieniona instalacja elektryczna, w 1972 roku zostało wymienione łupkowe pokrycie wieży na blaszane i w 1976 roku zostały uzupełnione tynki i odmalowana została elewacja^[3].

Architektura

Kościół jest okazałą budowlą o cechach neoromańskich^[2]. Bryła kościoła jest rozczłonkowana, ma transept i półkoliście zamknięte prezbiterium^[2]. Nawa i wieża nakryte są wysokimi dachami, na kalenicy dachu wieży jest sygnaturka z prześwitem^[2]. Okna, portale i naroża ujęte są w kamienne ciosy^[2].
Wystrój wnętrza świątyni tworzony jest przez: polichromię wykonaną w 1911 roku przez malarza Richarda Richtera z Kłodzka, witraże wykonane przez witrażystę z Wrocławia – M. Nierlego^[3]. Kamieniarkę piaskową natomiast zaprojektował architekt Ludwig Schneider i wykonali ją kamieniarze z Lądka-Zdroju^[3]. Wyposażenie świątyni poza wyjątkami pochodzi z czasu budowy. Należą do niego m.in.: ołtarz główny nazywany Altare Privilegiatum, figury wykonane w warsztatach rzemieślniczych w Lądku-Zdroju, nisza znajdująca się między bramami wejściowymi w której jest umieszczona figura Dobrego Pasterza, 31-głosowe organy wykonane przez Józefa i Franciszka Luxów z Lądka-Zdroju w 1912 roku, trzy dzwony ufundowane i wykonane w 1919 roku przez Stowarzyszenie Bochumskie w Bochum^[3].

Galeria

Przypisy

Bibliografia

• Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wyd: I-Bis 1995, ISBN 83-85773-12-6.