Kościół św. Barbary w Pionkach

Kościół św. Barbary

372/A z dnia 1988-01-05[1]
kościół parafialny
Kościół św. Barbary (2012)
Państwo	Polska
Miejscowość	Pionki ul. Jana Pawła II, 1
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Barbary
Wezwanie	św. Barbara
Wspomnienie liturgiczne	4 grudnia
Historia Data powołania • data dekretu • dekret wydał 12 maja 1929 z dnia 12 maja 1929 biskup Marian Ryx Data rozpoczęcia budowy 1929 Data zakończenia budowy 1933 Data poświęcenia 26 października 1957
Dane świątyni Styl neobarokowy Architekt Stefan Szyller Świątynia • materiał bud. • wysokość • szerokość • cegła 18 m 40 m Wieża kościelna • liczba wież 3 Ołtarz • liczba ołtarzy • wezwania ołtarzy bocznych 4 Serca Bożego Przemienienia Pańskiego Matki Boskiej Częstochowskiej Liczba naw 3 Nawa boczna • szerokość 5 m Organy • liczba głosów • liczba manuałów 24[2] 2 Dzwonnica • typ dzwonnicy • nazwa dzwonu zwarta Serce Jezusa św. Barbara
Położenie na mapie Pionek Kościół św. Barbary
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół św. Barbary
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół św. Barbary
Położenie na mapie powiatu radomskiego Kościół św. Barbary
51°28′30,1″N 21°27′02,4″E/51,475028 21,450667
Strona internetowa

Kościół św. Barbary w Pionkach – zabytkowy kościół rzymskokatolicki w Pionkach, województwo mazowieckie.

Historia

W 1924 roku powołany został Komitet Budowy Kościoła, na czele którego stanął dyrektor Państwowej Wytwórni Prochu inż. Jan Prot.

1 czerwca 1928 rok biskup Paweł Kubick dokonał poświęcenia kamienia węgielnego, a 12 maja 1929 roku biskup Marian Ryx, ordynariusz diecezji w Sandomierzu wydał dekret na mocy którego erygował nową parafię w Zagożdżonie, przy kościele pod wezwaniem św. Barbary.

4 grudnia 1933 roku, mieszkańcy Pionek (w tym roku zmieniono nazwę Zagożdżon na Pionki) byli świadkami wielkiej uroczystości, o której napisano w kronice parafialnej:

7 października 1951 roku, biskup Jan Lorek dokonał poświęcenia, wykonanych w 1951 roku przez rzeźbiarza Janika z Radomia, stacji Drogi Krzyżowej.
7 października 1957 roku, ksiądz biskup Piotr Gołębiowski dokonał konsekracji świątyni,

Wygląd i wnętrze kościoła

Wnętrze kościoła

Trójnawowa świątynia została zaprojektowana w stylu neobarokowym, na planie krzyża łacińskiego (crux ordinaria) przez Stefana Szyllera (1857-1933), słynnego polskiego architekta i konserwatora zabytków.
Wewnątrz znajduje się zaprojektowany przez Antoniego Chmielewskiego ołtarz główny, oraz trzy inne: Serca Bożego, Przemienienia Pańskiego i Matki Boskiej Częstochowskiej, wraz z umieszczoną weń kopią obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej. Uwieńczenie wschodniej nawy stanowi kaplica poświęcona opiece Matki Bożej.
Na sklepieniu, znajdują się malowidła przedstawiające czterech ewangelistów, a filary podtrzymujące świątynię ozdobione są przez kolejne stacje Drogi Krzyżowej. W kościele znajduje się również piękna, marmurowa ambona.

Trzy, wspaniałe dzwony świątyni zostały nazwane kolejno: Jan, Stanisław i Zygmunt, na cześć swoich fundatorów, dyrektorów Państwowej Wytwórni Prochu. Zostały one zniszczone przez hitlerowców w czasie II wojny światowej.
W 1948 roku, dzięki staraniom proboszcza wykonano nowe dzwony. Oba dzwony otrzymały imiona: ku czci Serca Jezusowego i świętej Barbary. Potwierdzeniem tego faktu jest list księdza Kiersztajna z dnia 13 VI 1948 roku do Kurii Diecezjalnej:

W roku 1932 wykonano wieże kościelne: małą i dużą na rzucie kwadratu, przechodzącą w ośmiościan zakończony czworoboczną latarnią, oświetloną otworami bocznymi w kształcie elipsy. U szczytu wieży zbudowano galerię z czterema balkonami. W tym samym roku zaprowadzono instalację elektryczną i ułożono posadzkę z terakoty.

Przypisy

Bibliografia

• Kronika parafii Zagożdżon - Pionki
• Szkice z dziejów Pionek. Polskie Towarzystwo Historyczne, 2000. ISBN 83-914045-0-1.