Kościół św. Józefa w Zabrzu

Kościół Świętego Józefa w Zabrzu

A/5/99 z dnia 30.04.1999[1]
Kościół parafialny
Państwo	Polska
Miejscowość	Zabrze
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Józefa w Zabrzu
Wezwanie	Świętego Józefa
Historia Data rozpoczęcia budowy 1930 Data zakończenia budowy 1931 Data poświęcenia 4 września 1932
Dane świątyni Styl modernizm, ekspresjonizm ceglany Architekt Dominikus Böhm
Położenie na mapie Zabrza Kościół Świętego Józefa w Zabrzu
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Świętego Józefa w Zabrzu
Położenie na mapie województwa śląskiego Kościół Świętego Józefa w Zabrzu
50°17′42,695″N 18°46′16,950″E/50,295193 18,771375
Strona internetowa

Kościół Świętego Józefa – rzymskokatolicki kościół parafialny, znajdujący się przy ul. Roosevelta w Zabrzu, należący do dekanatu zabrzańskiego w diecezji gliwickiej, metropolii katowickiej.

Historia kościoła

Parafia św. Józefa w Zabrzu została wyodrębniona w 1931 roku z terytorium parafii św. Andrzeja Apostoła. W latach 1930–1931 wybudowano nowy kościół. Budowniczym kościoła został proboszcz parafii św. Andrzeja Apostoła, ksiądz Jan Zwior. Konsekracji świątyni dokonał 4 września 1932 roku kardynał Adolf Bertram^[2].

Architektura i wnętrze świątyni

Kościół to jeden z ciekawszych przykładów architektury modernistycznej na Górnym Śląsku. Autorem projektu jest Dominikus Böhm z Kolonii. Świątynie projektowane przez Böhma mają specyficzny klimat, zarówno w warstwie materialnej (surowy monumentalizm, rzetelna konstrukcja oraz szczerość w zastosowaniu materiałów) jak i niematerialnej (wpływ na emocje odbiorców, stosowanie symboliki, gra światłem). Architekt zastosował w projekcie kościoła wiele cytatów z historii, m.in.:

• symbolika światła jako emanacji Boga,
• symbolika liczb świętych (katedry średniowiecza) (7, 12, 33, 40),
• plac wejściowy do kościoła „paradisus” – podobne place znajdowały się przed starochrześcijańskimi bazylikami,
• fasada – rzymskie bramy (brama do nieba) lub akwedukt – woda życia,
• przejście od „profanum” do „sacrum” – święta brama (porta sacra) – obmycie – oczyszczenie z grzechów,
• metafora drogi życia – wydłużona nawa kościoła, której towarzyszy 7 okien witraży z siedmioma sakramentami w witrażach,
• chrzcielnica u podstawy wieży u wejścia do świątyni – motyw oczyszczenia u progu „świętej drogi” na drodze chrześcijanina do zbawienia, nieba – (symbolicznie wieża i spiralne schody).

Dominikus Böhm uważał, że architekt powinien projektować obiekt całościowo, począwszy od bryły, formy przestrzeni, aż po wyposażenie i detal (Böhm był również twórcą wnętrz, mebli, witraży, mens ołtarzowych). Kościół zaprojektowany został na planie łuku, projektant nawiązuje tutaj do starożytnych budowli rzymskich oraz świątyń wczesnochrześcijańskich. Zbudowany został z cegły, mur jest nieotynkowany. Cegły są w różnych odcieniach, o zróżnicowanym stopniu wypalenia i zostały celowo sprowadzone z różnych cegielni. Fronton przedstawia potrójny rząd arkad (powtarza się on w otworach wieży, wewnętrznym obejściu i w oknach). Fronton arkad rozpostartych pomiędzy dwiema surowymi, płasko zwieńczonymi wieżycami kojarzy się z wyglądem rzymskich akweduktów^[3]. W dużych oknach po stronie zachodniej znalazły się witraże w ciemnych kolorach i przedstawiają sakramenty święte, a okna po stronie wschodniej świątyni dają niewielkie ilości światła. Najjaśniejsze miejsce kościoła to część ołtarza głównego, który uniesiony jest wysoko nad posadzkę nawy. Witraż - „Najświętszy Sakrament” - zaprojektowany został w 1942 roku. W 1957 roku umieszczono w prezbiterium witraż „Świętej Rodziny”^[4].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Kościół św. Józefa w Zabrzu
• Kościół św. Józefa w Zabrzu. sozait.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-19)].
• Oficjalna strona parafii św. Józefa w Zabrzu