Kościół św. Juliana Flamandów w Rzymie

Kościół św. Juliana Flamandów
Chiesa di San Giuliano dei Fiamminghi
Kościół tytularny
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Rzym
Via del Sudario 40

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Santi Biagio e Carlo ai Catinari

Wezwanie

św. Juliana

Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Juliana Flamandów”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Juliana Flamandów”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Juliana Flamandów”
41°53′45,4778″N 12°28′32,7211″E/41,895966 12,475756
Strona internetowa

Kościół św. Juliana Flamandów (wł. Chiesa di San Giuliano dei Fiamminghi[1]) – rzymskokatolicki kościół tytularny w Rzymie.

Świątynia ta jest kościołem rektoralnym parafii Santi Biagio e Carlo ai Catinari, kościołem tytularnym oraz rzymskim kościołem narodowym Belgii[1].

Lokalizacja

Kościół znajduje się w VIII. Rione Rzymu – Sant’Eustachio przy Via del Sudario 40[1].

Patron

Patronem świątyni jest św. Julian Szpitalnik (nazywany również Gościnnym) – według legendy będący flamandzkim kupcem, który w ramach pokuty poświęcił życie modlitwie oraz pomocy biednym i chorym. Jest on patronem poszukujących noclegu, podróżujących, jak również pielgrzymów.

Historia

Początki kościoła wiążą się z hospicjum dla pielgrzymów z terenów Flandrii. Według legendy kościół miał zostać ufundowany w czasie, gdy doszło do chrystianizacji Flandrii za pontyfikatu Grzegorza II (715-731)[2]. Jednak pierwsza historyczna wzmianka odnosząca się do hospicjum pochodzi dopiero z 1427 roku, kiedy osoba nim zarządzająca skierowała prośbę do papieża Marcina V o ustanowienie dwóch ołtarzy w kaplicy hospicjum. W 1444 roku spisano statut dla hospicjum oraz związanego z nim bractwa [3] (Confraternita dei Fiamminghi[2]). Natomiast sam kościół po raz pierwszy został wzmiankowany w katalogu z 1492 roku[1]. W 1675 roku świątynię przebudowano. Kolejna przebudowa miała miejsce na początku XVIII wieku. Architektami tej renowacji byli Antonio Maria Boroni i jego brat Asdrubale[2].

Architektura i sztuka

Kościół nie ma własnego dachu, lecz jest wstawiony w większy budynek. Sama fasada świątyni jest mała, flankują ją z obu stron okna (prostokątne niżej i okrągłe wyżej), które jednak nie są jej częścią. Właściwa fasada kościoła ma dwie kondygnacje ograniczone przez parę pilastrów. Dolne pilastry podtrzymują wystający gzyms, natomiast górne wspierają trójkątny fronton z pustym tympanonem. Drzwi flankują pilastry ozdobione u góry festonami i głowami lwów. Na nadprożu znajduje się płaskorzeźba lwa z herbu hrabstwa Flandrii. Powyżej jest nisza z rzeźbioną kamienną ramą, w której umieszczono kopię XVII-wiecznej figury św. Juliana Szpitalnika. Oryginał wyrzeźbił w drewnie wiązu Jodocus Haerts w 1634 roku i znajduje się on w pomieszczeniach fundacji będącej spadkobiercą dawnego bractwa[2].

Figura św. Juliana nad wejściem do kościoła


Wnętrze kościoła jest owalne. Prezbiterium znajduje się w małej prostokątnej apsydzie. Dwie boczne kaplice znajdują się w płytszych apsydach. Dekoracja wnętrza pochodzi głównie z XVIII wieku[2].

Centralny fresk płytkiego sklepienia kopuły jest dziełem Williama Kenta z 1717 roku i przedstawia Apoteozę św. Juliana. Cztery trójkątne freski, stykające się wierzchołkami z freskiem centralnym, są również autorstwa Kenta i przedstawiają alegorie geograficzne: Flandrię nad prezbiterium, Ieper nad wejściem, Brugię po prawej i Gandawę po lewej[2].

Ołtarz główny ma dwie kolumny korynckie podtrzymujące belkowanie. Powyżej znajduje się okno lunety z witrażem przedstawiającym św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus. W ołtarzu znajduje się Św. Julian autorstwa Dircka Helmbrekera z 1695 roku. Sklepienie prezbiterium zdobi anonimowy fresk przedstawiający putta, namalowany podczas restauracji w 1860 roku[2].

Dwie kaplice boczne zostały wykonane według jednakowego projektu. Prawa kaplica jest poświęcona świętym Piotrowi i Pawłowi. Obraz przedstawiający tych świętych jest anonimowym dziełem z około 1700 roku. Kaplica po lewej stronie została poświęcona Matce Bożej. W ołtarzu umieszczono anonimową kopię obrazu Madonna ze śpiącym Dzieciątkiem Sassoferrato[2].

Kardynałowie diakoni

Kościół św. Juliana Flamandów jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-diakonom (Titulus Sancti Iuliani Flandrensium)[4]. Tytuł ten został ustanowiony 26 listopada 1994 roku[4] przez papieża Jana Pawła II.


Przypisy

  1. ↑ a b c d Chiesa rettoria San Giuliano dei Fiamminghi. Diocesi di Roma. [dostęp 2020-03-05]. (wł.).
  2. ↑ a b c d e f g h San Giuliano dei Fiamminghi. Churches of Rome. [dostęp 2020-03-05]. (ang.).
  3. ↑ Bart De Groof: Lodging pilgrims in early modern Rome: San Giuliano dei Fiamminghi an example of 'national' solidarity?. W: From revolt to riches. Culture and history of the Low Countries, 1500-1700. Theo Hermans, Reinier Salverda (red.). London: UCL Press, 2017, s. 234-243. DOI: 10.14324/111.9781910634899. ISBN 978-1-910634-89-9. [dostęp 2020-03-06]. (ang.).
  4. ↑ a b Kościół św. Juliana Flamandów w Rzymie w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2020-03-05]

Media użyte na tej stronie

Italy location map.svg
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Italy (Commons photos) → en-Wikipedia Italy.
Chiesa di San Giuliano dei Fiamminghi.jpg
Autor: Nicholas Gemini, Licencja: CC BY-SA 4.0
Chiesa di San Giuliano dei Fiamminghi
Italy Lazio location map.svg
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Lazio region (Italy)
Location map Italy Rome.png
Autor: Dr. Blofeld, insert originally by Nordnordwest, Licencja: CC BY-SA 2.0
Map of Rome. Italy

Geographic limits of the map:

  • N: 41.993°
  • S: 41.792°
  • W: 12.308°
  • E: 12.685°
S.Giuliano dei fiamminghi.jpg
Autor: antmoose, Licencja: CC BY 2.0
Facciata della chiesa di San Giuliano dei Fiamminghi, a Roma.