Kościół św. Katarzyny w Brodnicy (diecezja toruńska)

Kościół Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy
	A/397 z dnia 24 października 1929
	kościół parafialny
	(c) Kazimierz Mendlik, CC BY-SA 3.0
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Miejscowość	Brodnica
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Katarzyny
Wezwanie	św. Katarzyny
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1285
Data zakończenia budowy	1370
Dane świątyni
Styl	gotyk
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 13
Liczba naw	3
Organy; • liczba głosów; • liczba manuałów	; 26; 2 + P
	Położenie na mapie Brodnicy Kościół Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy
	Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego (c) SANtosito, CC BY-SA 4.0 Kościół Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy
	Położenie na mapie powiatu brodnickiego Kościół Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy
	53°15′23″N 19°24′15″E/53,256389 19,404167

Kościół Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy (brodnicka fara) − rzymskokatolicki kościół parafialny w Brodnicy, w województwie kujawsko-pomorskim. Należy do dekanatu Brodnica. Mieści się przy ulicy Farnej.

Historia, architektura i wyposażenie

Budowa kościoła rozpoczęła się w 1285 roku. Prezbiterium zostało ukończone około 1320 roku, korpus i zasklepienie zostało zbudowane w latach 1340-1370. Wieża, jedna z dwóch zaplanowanych, została wybudowana w 1370 roku, podwyższona około 1485 roku. W latach 1554-1598 świątynię posiadali luteranie. Fara ma 56 m długości i 27m szerokości. Posiada trzy nawy o układzie halowym. W nawie głównej i prezbiterium znajdują się sklepienia gwiaździste z rzeźbionymi zwornikami, w nawach bocznych umieszczone są sklepienia krzyżowe.

Najważniejsze zabytki kościoła farnego to: zespół rzeźb 12 apostołów z drugiej połowy XIV stulecia, Grupa Ukrzyżowania z XVI stulecia, kamienna chrzcielnica z XVII stulecia.

Organy piszczałkowe we farze

Organy piszczałkowe w brodnickiej farze powstały w 1875 roku w pracowni Wilhelma Sauera z Frankfurtu nad Odrą. Powstały jako instrument o 25 głosach, początkowo o trakturze mechanicznej i wiatrownicach mechaniczno-stożkowych. Przebudowane zostały przez Kazimierza Urbańskiego z Bydgoszczy w 1973 roku. Przebudowę wymusiła wówczas likwidacja drewnianego chóru, przez co instrument musiał zostać umieszczony w emporze wieży. Znajduje się w tym miejscu również po ostatnim gruntownym remoncie i przebudowie w latach 2009-2011. Obecnie organy w brodnickiej farze posiadają 26 głosów realnych, w tym również głosy językowe i ruchome elementy w prospekcie, co czyni je największym tego typu instrumentem w całym dekanacie brodnickim. Stół gry znajduje się na chórze muzycznym bezpośrednio pod wiatrownicami instrumentu.

Aktualna dyspozycja instrumentu:

Manuał I 1. Bourdon 16' 2. Principal 8' 3. Gemshorn 8' 4. Salicjonal 8' 5. Gedackt 8' 6. Hohflöte 8' 7. Oktave 4' 8. Dolce 4' 9. Rauschquinte 2 2/3 10. Cornett 3 fach 11. Mixtur 4 fach 12. Trompete 8' (j)

Manuał II 1. Geigen Principal 8' 2. Gedacktflöte 8' 3. Aeoline 8' 4. Vox Coelestis 8' 5. Fugara 4' 6. Waldflöte 2' 7. Zimbel 2 fach 8. Nachthorn 4'

Pedał 1. Violon 16' 2. Subbass 16' 3. Oktawbass 8' 4. Flötebass 8' 5. Choralbass 4' 6. Posaune 16' (j)