Kościół św. Katarzyny w Marcinkowicach

Kościół św. Katarzyny w Marcinkowicach

A-1170 z dnia 4.12.1954 i z 16.10.1989
kościół parafialny
Widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Miejscowość	Marcinkowice
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Parafia św. Katarzyny w Marcinkowicach
Wezwanie	Katarzyna Aleksandryjska
Historia Data zakończenia budowy 1627
Dane świątyni Styl późny gotyk Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1
Położenie na mapie gminy Tuczno Kościół św. Katarzyny w Marcinkowicach
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół św. Katarzyny w Marcinkowicach
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Kościół św. Katarzyny w Marcinkowicach
Położenie na mapie powiatu wałeckiego Kościół św. Katarzyny w Marcinkowicach
53°16′00,9660″N 16°11′08,9556″E/53,266935 16,185821

Kościół św. Katarzyny w Marcinkowicach – rzymskokatolicka świątynia parafialna parafii św. Katarzyny znajdująca się we wsi Marcinkowice (powiat wałecki).

Historia

Wnętrze i ołtarz

Pierwsze wzmianki o świątyni we wsi pochodzą z XIV wieku. Przejściowo zajęli ją protestanci, ale już w 1596 osadzono tu katolickiego plebana - Walentyna Hincza pochodzącego ze Wschowy.

Od 1607 posługiwali w kościele jezuici z Tuczna i być może oni podjęli decyzję o budowie solidnej, ceglanej świątyni. Obecny kościół ukończono w 1627 w stylu późnego gotyku, a jego fundatorem był Andrzej Tuczyński z Tuczna^[1], w późniejszym czasie przebudowany w stylu renesanasu. Był to jedyny w dobie poreformacyjnej murowany kościół we wsiach należących do dóbr Wedlów-Tuczyńskich, a także jedna z niewielu murowanych budowli sakralnych między Drawą, a Gwdą aż do XIX wieku (były to tereny leśne, gdzie budulec drewniany był tani, a zatem królowała architektura drewniana i szachulcowa).

W podziemiach chowano zwłoki lokalnych właścicieli ziemskich, m.in. katolickich przedstawicieli rodu Golców oraz Krzysztofa Prażmowskiego, jak również Elżbietę Blankenburg (dojście do podziemi po 1945 całkowicie zabetonowano - istnieje możliwość, że nadal znajdują się tam barokowe trumny)^[2].

Architektura

Obiekt posiada trójbocznie zamknięte prezbiterium. Ściany są wsparte skarpami. Wnętrze przykrywają sklepienia krzyżowo-żebrowe^[2].

Wyposażenie

Główny ołtarz jest drewniany, snycerski. W zwieńczeniu ustawiono figurę patronki świątyni - św. Katarzyny. Prostokątne pole obrazu ołtarzowego (Koronacja Najświętszej Marii Panny autorstwa prawdopodobnie gdańskiego malarza Hermana Hana, przedstawia Matkę Bożą w srebrnej sukience) ujęto w kolumny o pomalowanych trzonach, oplecionych wicią ze złoconymi pędami i zielono-niebieskimi wyobrażeniami kwiatów lilii, stojące na wysmukłych piedestałach zdobionych kaboszonami oraz ornamentem okuciowym. Złocone kapitele zbliżone są do jońskich. W ażurowych uchach ołtarza występuje złocony ornament małżowinowo-chrząstkowy. Obraz ołtarzowy Hermana Hana trafił zapewne do kościoła w latach ukończenia budowy (1627-1628)^[2]. Dwa mniejsze ołtarze również zabytkowe, nad wejściem do zakrystii i nad głównym wejściem wmurowano 12 kul armatnich z walk pod Malborkiem, tworzą one krzyż^[3].

Przypisy