Kościół św. Kazimierza i klasztor Sióstr Miłosierdzia we Lwowie

Kościół św. Kazimierza i klasztor Sióstr Miłosierdzia we Lwowie

Костел святого Казимира

Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Miejscowość	Lwów
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Kazimierza
Historia Data zakończenia budowy 1660-1664 Data poświęcenia 1664 Aktualne przeznaczenie istnieje (kaplica milicyjna)
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • kamień ciosany cegła
Położenie na mapie Lwowa Kościół św. Kazimierza i klasztor Sióstr Miłosierdzia we Lwowie
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół św. Kazimierza i klasztor Sióstr Miłosierdzia we Lwowie
Położenie na mapie obwodu lwowskiego Kościół św. Kazimierza i klasztor Sióstr Miłosierdzia we Lwowie
49°50′43,58″N 24°02′08,96″E/49,845439 24,035822

Kościół św. Kazimierza i klasztor Sióstr Miłosierdzia we Lwowie – jest położony przy ul. Krzywonosa 1 (ukr. вул. Кривоноса М., 1) (przed 1945 ul. Teatyńska).

Historia kościoła i klasztoru Ojców Reformatów

Pierwszy klasztor dla franciszkanów-reformatów oraz drewniany kościół pod wezwaniem św. Rocha i św. Katarzyny ufundował w 1630 roku starosta lwowski Andrzej Mniszech. Plac pod budowę klasztoru ofiarowali Daniłowiczowie. Zabudowania spłonęły w 1648 w czasie oblężenia Lwowa przez wojska Bohdana Chmielnickiego.

Na miejscu spalonego kościoła i klasztoru wzniesiono w 1660 nowy kościół kosztem Mikołaja Bieganowskiego.^[1]

Kościół w planie był jednonawowy z prostokątną apsydą, murowany z cegły i ciosów kamiennych. Fasada główna w stylu barokowym, zdobiona była wysokim frontonem z wazonami kamiennymi i niszami z posągami świętych; na dachu nad ołtarzem zbudowano sygnaturkę. Do wejścia głównego dobudowano przedsionek z barokowym frontonem i wazonami kamiennymi. ^[2]

Kościół konsekrował w 1664 arcybiskup Jan Tarnowski. W kilka lat później ukończono także i klasztor. Fundatorami byli Mikołaj i Urszula Bieganowscy.

Klasztor lwowski był największym spośród dziesięciu istniejących w prowincji ruskiej reformatów pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej.

W 1772, w momencie zajęcia Lwowa przez Austriaków w wyniku pierwszego rozbioru Polski w konwencie żyło 26 zakonników: 12 kapłanów, 10 kleryków i 4 braci zakonnych.

W 1782 wyniku reform józefińskich przeprowadzonych przez cesarza Józefa II władze austriackie przeniosły reformatów do klasztoru po karmelitach bosych, a w roku następnym przekazały ich kościół i klasztor siostrom miłosierdzia (szarytkom), które otworzyły Instytut Edukacji Ubogich Sierot.

Po 1945 kompleks przekazano jednostce wojskowej ministerstwa spraw wewnętrznych.

Przypisy

Bibliografia

• Ryszard Chanas, Janusz Czerwiński, Lwów, Przewodnik turystyczny, wyd. Ossolineum 1992, Wrocław, ISBN 83-04-03913-3
• Bartłomiej Kaczorowski, Zabytki starego Lwowa, wyd. Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1990, ISBN 83-85083-02-2
• Aleksander Medyński, Lwów. Przewodnik dla zwiedzających miasto, wyd. nakładem autora, Lwów 1937
• Mieczysław Orłowicz, Ilustrowany przewodnik po Lwowie ze 102 ilustracjami i planem miasta.— Lwów-Warszawa, 1925.— 276 s.— S. 184

Linki zewnętrzne

• Archiwalne widoki kościoła w bibliotece Polona