Kościół św. Kazimierza i klasztor księży Misjonarzy we Lwowie

Kościół św. Kazimierza i klasztor księży Misjonarzy we Lwowie

Церква Святого Хреста (Львів)

kościół seminaryjny (przed 1784)
Były kościół św. Kazimierza
Państwo	Ukraina
Miejscowość	Lwów
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Kazimierza
Historia Data zakończenia budowy 1639 1744 (przebudowa) Aktualne przeznaczenie w użytkowaniu lwowskiej akademii ministerstwa spraw wewnętrznych
Dane świątyni Architekt Bernard Meretyn Świątynia • materiał bud. • kamień ciosany cegła
Położenie na mapie Lwowa Kościół św. Kazimierza i klasztor księży Misjonarzy we Lwowie
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół św. Kazimierza i klasztor księży Misjonarzy we Lwowie
Położenie na mapie obwodu lwowskiego Kościół św. Kazimierza i klasztor księży Misjonarzy we Lwowie
49°50′56,96″N 24°01′34,51″E/49,849156 24,026253

Kościół św. Kazimierza i klasztor księży Misjonarzy we Lwowie – zabytkowy zespół położony przy ul. Zamarstynowskiej 9 (ukr. Замарстинівської, 9).

Historia

Pierwszą świątynię w miejscu późniejszego kościoła św. Kazimierza ufundował w 1639 lwowski kupiec, Ormianin Izaak Agopsowicz. Wzniesienie świątyni, która otrzymała wezwanie św. Krzyża, przypisywane było Pawłowi Rzymianinowi. W okresie późniejszym kościół przejęli przybyli z Włoch teatyni, którzy utworzyli przy nim kolegium papieskie dla katolików obrządku ormiańskiego.

W 1744 przy kościele powstał klasztor a kościół został przebudowany w stylu rokokowym przez lwowskiego architekta Bernarda Meretyna. W 1747 teatyni sprzedali kościół i klasztor księżom misjonarzom ze zgromadzenia św. Wincentego à Paulo, którzy otworzyli seminarium duchowne, ufundowane przez arcybiskupa metropolitę lwowskiego, Mikołaja Ignacego Wyżyckiego.

W 1772 roku, w momencie zajęcia Lwowa przez Austriaków w wyniku pierwszego rozbioru Polski w konwencie żyło ośmiu członków zgromadzenia św. Wincentego à Paulo. W 1784 seminarium i dom misjonarzy uległy kasacie w wyniku reform józefińskich przeprowadzonych przez cesarza Józefa II. W gmachach klasztornych ulokowano więzienie a kościół stał się kaplicą więzienną.

W okresie międzywojennym (1918–1939) w klasztorze mieściło się nadal więzienie wojskowe, a także sąd garnizonowy. W latach 1939–1941 w budynkach klasztornych mieściło się więzienie śledcze NKWD, w którym w czerwcu 1941 roku, funkcjonariusze sowieckich służb bezpieczeństwa zamordowali co najmniej tysiąc więźniów^[1] (według danych niemieckich ok. 3 tys. osób)^[2].

Po 1990 w klasztorze umieszczono wydział prawny lwowskiej akademii ministerstwa spraw wewnętrznych.

Architektura

Kościół św. Kazimierza jest niewielką jednonawową budowlą, bezwieżową, o grubych murach, wzniesioną z cegły i kamienia na planie kwadratu, nakrytą dwuspadowym dachem, z niewielką kwadratową apsydą. Pod względem formy i wystroju architektonicznego kościół św. Kazimierza bardzo przypomina powstały mniej więcej w tym samym czasie kościół św. Łazarza.

Przypisy

Bibliografia

• Ryszard Chanas, Janusz Czerwiński: Lwów, Przewodnik turystyczny. Wrocław: Ossolineum, 1992. ISBN 83-04-03913-3.
• Bartłomiej Kaczorowski: Zabytki starego Lwowa. Warszawa: Oficyna Wydawnicza INTERIM, 1990. ISBN 83-85083-02-2.
• Aleksander Medyński: Lwów. Przewodnik dla zwiedzających miasto. Lwów: wyd. nakładem autora, 1937.
• Grzegorz Rąkowski: Lwów. Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej. Część IV. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008. ISBN 978-83-89188-70-8.