Kościół św. Leonarda w Chociszewie

Kościół pw. św. Leonarda w Chociszewie

A-69 z dnia 17.03.1978 r.[1]
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Chociszewo
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Leonarda
Wezwanie	św. Leonard
Historia Data rozpoczęcia budowy 1830 Data zakończenia budowy 1835 Fundator Szczepan Miszewski
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Czerwińsk nad Wisłą Kościół pw. św. Leonarda w Chociszewie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół pw. św. Leonarda w Chociszewie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół pw. św. Leonarda w Chociszewie
Położenie na mapie powiatu płońskiego Kościół pw. św. Leonarda w Chociszewie
52°25′07,1″N 20°23′14,1″E/52,418639 20,387250

Kościół pw. św. Leonarda w Chociszewie – rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się we wsi Chociszewo, w województwie mazowieckim. Należy do dekanatu zakroczymskiego diecezji płockiej.

Historia

Kościół w Chociszewie jest czwartą świątynią wzniesioną w tym miejscu. Pierwszy kościół powstał wraz z erygowaniem parafii w 1452 r. Pierwotny budynek doczekał XVI wieku, kiedy to zastąpiono go nowym kościołem. Kolejny kościół został wzniesiony w 1740 r. z fundacji Władysława Łaźniewskiego, cześnika zakroczymskiego i przetrwał do 1830 r. Obecny budynek zbudowany został w latach 1830–1835 z fundacji Szczepana Miszewskiego. W 1878 r. remontowany i przebudowany kosztem właściciela wsi Józefata Zawidzkiego. Ostatni remont świątyni został przeprowadzony w latach 90. XIX w. pod kierunkiem ks. Stefana Kocota i jego następcy, ks. Zdzisława Ulatowskieo podczas którego, świątyni nadano neogotycki charakter^[2].

Architektura i wyposażenie

Jest to budowla drewniana, jednonawowa, orientowana, konstrukcji zrębowej. Od wschodu wydzielone jest prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte prostokątnie po którego bokach znajdują się dwa pomieszczenia z lożami w górnych kondygnacjach. Od południa do nawy dobudowana jest kruchta boczna. Od frontu dostawiona jest dwukondygnacyjna wieża konstrukcji słupowej, zwieńczona dachem namiotowym i czworobocznym hełmem z krzyżem. Budowlę przykrywa blaszany dach jednokalenicowy z kwadratową wieżyczką na sygnaturkę zwieńczoną hełmem z latarnią. Okna zamknięte ostrołukowo. Wnętrze przykrywa strop płaski, wspólny nad prezbiterium i nawą^[3]. Kościół otacza neogotycki ażurowy murek.

Dzwonnica

Wnętrze kościoła charakteryzuje styl neogotycki. Styl ten widać wyraźnie w kształtach okien i snycerskich elementach we wnętrzu, takich jak oszalowanie w formie arkadek, ażurowe wykończenia i neogotyckie malowidła. Na wyposażeniu świątyni znajduje się późnorenesansowy ołtarz z XVII wieku sprowadzony z Włoch. W ołtarzu mieści się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, pochodzący najprawdopodobniej z XVII stulecia, przysłaniany obrazem św. Katarzyny. Po obu stronach ołtarza umieszczone są figury świętych Piotra i Pawła. Są także dwa ołtarze boczne pochodzące z XIX w. W kruchtach znajdują się cenne późnogotyckie krucyfiksy z 1 poł. XVI w. oraz tablice epitafijne. Z innych elementów wyposażenia świątyni na uwagę zasługują: ozdobna belka tęczowa z krucyfiksem z pierwszej poł. XVII w., neobarokowa chrzcielnica z 1 poł. XIX w. czy oryginalne tabernakulum w kształcie snopu zboża^[4].

Przypisy