Kościół św. Małgorzaty w Kościelcu Kujawskim

Kościół świętej Małgorzaty

A/769 z 10.03.1931[1]
kościół parafialny
widok od strony prezbiterium
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Miejscowość	Kościelec Kujawski
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Małgorzaty w Kościelcu Kujawskim
Wezwanie	św. Małgorzaty
Wspomnienie liturgiczne	13 lipca
Historia Data rozpoczęcia budowy XII wiek Data zakończenia budowy XIII wiek
Dane świątyni Styl romański gotycki Świątynia • materiał bud. • granit Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Pakość Kościół świętej Małgorzaty
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół świętej Małgorzaty
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego (c) SANtosito, CC BY-SA 4.0 Kościół świętej Małgorzaty
Położenie na mapie powiatu inowrocławskiego Kościół świętej Małgorzaty
52°47′33,6″N 18°09′28,7″E/52,792667 18,157972

Kościół świętej Małgorzaty w Kościelcu Kujawskim – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat inowrocławski I archidiecezji gnieźnieńskiej).

Świątynia została wzniesiona na przełomie XII i XIII wieku. W 1488 roku biskup włocławski Piotr z Bnina podniósł ją do godności kolegiaty. Zapewne w tym samym czasie kościół został przebudowany w stylu późnogotyckim, natomiast w połowie XVI wieku do wieży została dobudowana kaplica grobowa Kościeleckich – ówczesnych dziedziców wsi. Romański jednonawowy korpus świątyni wzniesiony został z granitowych ciosów, posiada półkolistą apsydę i czworokątną wieżę. Okna pochodzą również z czasów romańskich, natomiast z okresu gotyku pochodzi sklepienie w prezbiterium. Kościół jest więc romański z elementami gotyckimi. Od południowej strony jest umieszczona kaplica świętej Barbary ozdobiona rustyką sgraffitową i zwieńczona attyką. Widoczne są także symbole religijne: Oko Opatrzności, kotwica, krzyż, serce, alfa i omega, Christos. Kaplica została zaprojektowana przez włoskiego architekta Jana Baptistę Di Quadro. Wszystkie dachy budowli są siodłowe i pokryte dachówką, na kalenicy nawy jest umieszczona wieżyczka na sygnaturkę w stylu barokowym z latarnią o baniastym zakończeniu. Do zabytków świątyni należy renesansowy ołtarz główny bogato rzeźbiony w drewnie, który został wykonany na przełomie XVI i XVII wieku. Jest ozdobiony pięknymi figurami świętych Piotra i Pawła, Małgorzaty i Agnieszki i dwóch aniołów. W centrum jest umieszczona kopia obrazu Rafaela „Przemienienie Pańskie” namalowana przez Romana Postępskiego w 1857 roku. Na antepedium ołtarza wyrzeźbiona jest scena „Ostatniej wieczerzy” według oryginału Leonarda Da Vinci. Ołtarze boczne reprezentują styl barokowy i powstały około połowy XVII wieku. W lewym znajduje się obraz Madonny z Dzieciątkiem, w prawym – obraz św. Józefa. Z innych zabytków można wyróżnić: ambonę manierystyczną z początku XVII wieku ozdobioną rzeźbami czterech Ewangelistów oraz renesansową chrzcielnicę z XVII wieku. W kruchcie jest umieszczony gotycki krucyfiks z XVI wieku. Cennym zabytkiem sztuki jubilerskiej z XVIII wieku jest monstrancja w stylu barokowym z 1727 roku, trybowana, ozdobiona sceną z Chrystusem i niewiernym Tomaszem^[2].

Przypisy