Kościół św. Marka w Bedburgu

Kościół św. Marka w Bedburgu

St. Markus Schneppenbaum

kościół parafialny
Widok kościoła od wschodu
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Nadrenia Północna-Westfalia
Miejscowość	Bedburg-Hau
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
diecezja	diecezja Münsteru
Wezwanie	św. Marek
Historia Data rozpoczęcia budowy ok. 1124 Data poświęcenia 1902 (ponowna) Aktualne przeznaczenie czynny kościół parafialny Data zniszczenia 1774 (większa część kościoła) Data odbudowy przełom XIX i XX w.
Dane świątyni Styl romański, gotycki Świątynia • materiał bud. • cegła, tuf wulkaniczny Wieża kościelna • liczba wież 1
Położenie na mapie Nadrenii Północnej-Westfalii Kościół św. Marka w Bedburgu
Położenie na mapie Niemiec Kościół św. Marka w Bedburgu
51°45′47″N 6°11′10″E/51,763056 6,186111
Strona internetowa

Kościół św. Marka w Bedburgu – kościół znajdujący się w Bedburg-Hau (położonym w Nadrenii Północnej-Westfalii w Niemczech), wzniesiony w XII w. jako część klasztoru norbertanów, obecnie kościół parafialny parafii św. Jana Chrzciciela (Pfarrgemeinde Heiliger Johannes der Täufer).

Klasztor

Kościół wzniesiono jako kościół klasztorny norbertanów powstał zapewne ok. 1124 (a pierwsza znana wzmianka o klasztorze pochodzi z 1138). Inicjatorem założenia klasztoru był założyciel zakonu Norbert z Xanten, a fundatorem hrabia Kleve Arnold I^[1]. Prawdopodobnie początkowo męski klasztor zamienił się w drugiej połowie XII w. w zgromadzenie podwójne (zarówno dla zakonników, jak i zakonnic), a z czasem pozostały już tu tylko norbertanki^[2]. Opiekę nad klasztorem sprawowali potomkowie fundatora, którzy z kościoła klasztornego uczynili swoją nekropolię (hrabiów Kleve chowano tu do XIII w.)^[3].

Od XIV w. klasztor zaczął podupadać wskutek wojen i zaraz, m.in. został splądrowany przez księcia Geldrii Edwarda w drugiej połowie XIV w. oraz przez mieszczan z Nijmegen w 1499)^[4]. W drugiej połowie XV w. doszło także do sporu między zakonnicami a książętami Kleve, którzy uważali, że w klasztorze doszło do zbytniego rozluźnienia dyscypliny^[5]. Ostatecznie w 1519 papież Leon X zamienił klasztor w żeńskie zgromadzenie świeckich kanoniczek^[6]. Z kolei po 1604 zgromadzenie zostało przeniesione do bezpieczniejszego Kleve, a budynki w Bedburgu zostały niezamieszkane i niszczały. Likwidacja zgromadzenia nastąpiła w 1802, a w 1804 kościół w Bedburgu został świątynią parafialną^[7].

Kościół

Pierwotny kościół nosił wezwanie Najświętszej Marii Panny i św. Jana Chrzciciela, a od XVI w. jedynie św. Jana Chrzciciela^[8]. Był romańską budowlą wzniesioną na centralnym planie krzyża greckiego z wieżą wznoszącą się na przecięciu ramion krzyża. W dwóch wschodnich filarach podtrzymujących centralną wieżę znajdowały się klatki schodowe prowadzące na galerię. W połowie XV w. wschodnie ramię zostało przebudowane i rozbudowane w stylu gotyckim, z trójbocznym zamknięciem. W 1774 zabudowania klasztorne i większość kościoła zostały zburzone; pozostała jedynie wieża i wschodnie ramię kościoła. W 1804 ten zredukowany kościół zaczął pełnić funkcje parafialne^[9].

Na przełomie XIX i XX w. zagrożony zawaleniem kościół został odnowiony, odbudowano przy tym brakujące trzy ramiona krzyża. Świątynię konsekrowano na nowo w 1902, dekorację malarską otrzymał w 1907. Ponownie odnowiono go w drugiej połowie XX w. (m.in. wymieniono wyposażenie, a w romańskich otworach okiennych osadzono okna witrażowe)^[9].

Przypisy

Bibliografia

• R. Scholten: Das Prämonstratenserinnen-Kloster Bedburg bei Cleve. Cleve: 1901.
• Norbert Pies: St. Markus Schneppenbaum. Katholische Kirchengemeinde Hl. Johannes der Täufer Bendburg-Hau. [dostęp 2018-03-05].

Linki zewnętrzne

• Bedburg-Hau, Kath. Kirche St. Markus. W: Forschungsstelle Glasmalerei des 20. Jahrhunderts e.V. [on-line]. [dostęp 2018-03-05].