Kościół św. Maurycego we Wrocławiu

Kościół św. Maurycego
we Wrocławiu
	19 z dnia 29.11.1947 oraz 426/86 z 6.02.1962
	kościół parafialny
	; Kościół św. Maurycego
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Wrocław
Adres	Generała Romualda Traugutta 36
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Maurycego we Wrocławiu
Wezwanie	św. Maurycego
Wspomnienie liturgiczne	22 września
Historia
Data zakończenia budowy	XII w., XIII w.,; 1897–99 (rozbudowa),; 1947–60 (odbudowa)
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
	Położenie na mapie Wrocławia Kościół św. Maurycego
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół św. Maurycego
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Kościół św. Maurycego
	51°06′23″N 17°02′48″E/51,106389 17,046667
	Strona internetowa

Kościół św. Maurycego przy ul. gen. Romualda Traugutta 36 we Wrocławiu – pierwotnie gotycki jednonawowy kościół z piętnastowieczną kaplicą chrzcielną i przebudowaną w XVIII wieku na styl barokowy wieżą według projektu arch. J. Peintnera.

Historia

Pierwszy, prawdopodobnie drewniany kościół św. Maurycego powstał w XII wieku przy walońskiej dzielnicy rzemieślniczej, zamieszkiwanej przez tkaczy przybyłych do podwrocławskiej wsi położonej w okolicy dzisiejszego Rakowca. Osada walońska wzmiankowana jest w roku 1234. Murowany kościół poświęcono w tym miejscu w 1268. Przez następne stulecia kościół był ośrodkiem kultu religijnego także dla zamieszkałych w pobliskich wsiach Polaków.

Barokowy ołtarz główny z 1730 r.

Wnętrze kościoła św. Maurycego; w oddali organy i żyrandol

Kościół, a zwłaszcza jego barokowa wieża z 1723, został uszkodzony podczas oblężenia Wrocławia w 1757.

Po naprawieniu tych uszkodzeń na kolejną poważną przebudowę kościoła zdecydowano się pod koniec XIX wieku. Między rokiem 1897 a 1899 kościół znacznie powiększono – w miejscu wyburzonego wielobocznie zamkniętego prezbiterium dobudowano transept, dodano nową zakrystię, a od wschodu powstało nowe prezbiterium zbliżone w formie do dawnego.

W tym stanie kościół dotrwał do II wojny światowej, w czasie której podczas oblężenia Festung Breslau przez Armię Czerwoną doznał bardzo poważnych uszkodzeń, sięgających 60%. Spłonęły organy, wieżowy zegar i część wyposażenia kościoła (szczęśliwie ocalały cenny drewniany ołtarz główny z 1730, ołtarze boczne, ambona i chrzcielnica), stopił się zabytkowy dzwon z 1618, jedyny pozostały po rekwizycji przez wojsko niemieckie, w gruzach legła plebania.

W 1945 proboszczem parafii św. Maurycego był ksiądz Paul Peikert, który skrupulatnie zapisywał wydarzenia tego okresu; ukazały się one później drukiem pt. Kronika dni oblężenia Wrocławia 22.I – 6.V.1945.

Odbudowę kościoła rozpoczęto od położenia na nim nowego dachu już w 1947, w 1948 naprawiono sklepienie i wnętrze, w 1956 odbudowano plebanię, w 1960 – wieżę i jej hełm. Dach wymieniono ponownie w 1967. Zainstalowano też trzy nowe zegary wieżowe. W czasie remontu kościoła zamurowano w jednej z jego ścian kości palca szkieletu, który wrocławski profesor Bogdan Zakrzewski, znawca i miłośnik Aleksandra Fredry przywiózł w latach siedemdziesiątych z jego grobowca w rodzinnej krypcie kościoła w Rudkach koło Lwowa na Ukrainie.

Na skwerze pomiędzy plebanią a zachodnią bramą wejściową na cmentarz przykościelny stoi barokowa statua Matki Boskiej z Dzieciątkiem z 1727 r.^[2], a w południowo-zachodnim narożniku muru cmentarza ustawiona jest rzeźba Jana Nepomucena z 1729 r^[3].