Kościół św. Michała Archanioła w Rejowcu

Kościół św. Michała Archanioła

A-331[1] z dnia 30.09.1959 i 14.07.1967
kościół cmentarny
elewacja frontowa
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Miejscowość	Rejowiec
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Jozafata Kuncewicza
Wezwanie	św. Michała Archanioła
Historia Data rozpoczęcia budowy 1796 Data zakończenia budowy 1802 Aktualne przeznaczenie świątynia katolicka Poprzednie wyznanie greckokatolickie (1802-1864) prawosławne (1864-1919 oraz w latach 1941-1944) Fundator Wiktoryn Zaleski Józef Ossoliński
Dane świątyni Styl klasycyzm Świątynia • materiał bud. • powierzchnia • długość • szerokość • cegła 3000 m² 23,53 m 13,55 m Liczba naw 1
Położenie na mapie Rejowca Kościół św. Michała Archanioła
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół św. Michała Archanioła
Położenie na mapie województwa lubelskiego Kościół św. Michała Archanioła
Położenie na mapie powiatu chełmskiego Kościół św. Michała Archanioła
Położenie na mapie gminy Rejowiec Kościół św. Michała Archanioła
51°05′42,9″N 23°16′57,2″E/51,095250 23,282556

Kościół świętego Michała Archanioła – rzymskokatolicki kościół cmentarny należący do parafii św. Jozafata Kuncewicza. Jeden z rejestrowanych zabytków miejscowości.

Świątynia została wzniesiona jako cerkiew unicka. Budowla powstała na miejscu poprzednich drewnianych świątyń, wymienianych w 1619 i 1720 roku. Obecna cerkiew została wybudowana w latach 1796-1802 i ufundowana przez Wiktoryna Zaleskiego (dokończył ją Józef Ossoliński). W 1875 roku, wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej została zamieniona na cerkiew prawosławną. W 1919 roku budynek został zrewindykowany na rzecz Kościoła rzymskokatolickiego. W latach 1941-1944 budowla ponownie należała do prawosławnych. Była gruntownie restaurowana około 1830 roku, oraz po zdewastowaniu pod koniec II wojny światowej w 1990 roku. W 2002 roku zostały wzmocnione mury i tynki kościoła oraz wymalowano wnętrze.

(c) kuba13 / fotopolska.eu, CC BY-SA 3.0

Dzwonnica

Jest to budowla murowana, wzniesiona z cegły i otynkowana, reprezentująca styl klasycystyczny, zwrócona prezbiterium, w stronę zachodnią. Wybudowana została na planie wydłużonego prostokąta, z wydzielonym wewnątrz krótkim prostokątnym prezbiterium. z lewej i prawej strony prezbiterium są umieszczone zakrystie z lożami na piętrze, wtopione w bryłę kościoła. Wymiary kościoła to długość 23,53 metry i szerokość 13,55 metrów, kubatura - 3000 m³, powierzchnia użytkowa - około 319 m². Zewnętrzne elewacje są rozczłonkowane pilastrami toskańskimi umieszczonymi na boniowanych cokołach. Ponadto do wystroju kościoła należy belkowanie z fryzem tryglifowo-metopowym i ząbkowaniem, obramienia opaskowe okien i drzwi wejściowych oraz ogzymsowany trójkątny przyczółek z okulusem na elewacji głównej o trzech osiach zakończony wysokim murem attykowym, wzbogaconym w partiach bocznych rzędem płycin. Nad attyką znajduje się jeszcze wysoki szczyt w kształcie aediculi ujętej parami pilastrów, zakończonej trójkątnym przyczółkiem, z przeźroczem na sygnaturkę. Elewacja tylna zakończona jest trójkątnym szczytem z okulusem. Ściany we wnętrzu nawy są rozczłonkowane płaskimi filarami przyściennymi z parami pilastrów toskańskich trzymającymi belkowanie z fryzem tryglifowo-metopowym. Powyżej znajduje się dekoracja stiukowa z motywami chust. Podobne wyposażenie jest umieszczone w zakrystiach, gdzie belkowanie z fryzem stanowi balustradę lóż. Chór muzyczny jest podparty dwoma filarami o parapecie posiadającym identyczne jak w lożach belkowanie. W podchórzu z lewej i prawej strony znajdują się dwa wejścia na chór a w środku znajduje się niewielka kruchta. Na ścianie zachodniej prezbiterium są umieszczone architektoniczne podziały ołtarz głównego w kształcie aediculi z dwoma parami pilastrów toskańskich podtrzymujących trójkątny przyczółek. We wnętrzu zachowały się również resztki polichromii klasycystycznej, na pilastrach iluzjonistyczne kolumny korynckie, a nad wnęką ołtarzową ornament w stylu rokokowym. W zakrystiach znajdują się murowane, klasycystyczne kominki, wykonane w XVIII wieku^[2].

Przypisy