Kościół św. Michała Archanioła w Siemianowicach Śląskich

Kościół św. Michała Archanioła
w Siemianowicach Śląskich

kościół parafialny
Widok na kościół od strony Plant Michałkowickich (2013)
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Miejscowość	Siemianowice Śląskie
Adres	ul. Kościelna
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Michała Archanioła
Wezwanie	św. Michała Archanioła
Wspomnienie liturgiczne	21 września
Historia Data rozpoczęcia budowy 1902 Data zakończenia budowy 1904 Data poświęcenia 1904
Dane świątyni Styl neoromański Architekt Ludwig Schneider Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 3+transept
Położenie na mapie Siemianowic Śląskich Kościół św. Michała Archanioła w Siemianowicach Śląskich
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół św. Michała Archanioła w Siemianowicach Śląskich
Położenie na mapie województwa śląskiego Kościół św. Michała Archanioła w Siemianowicach Śląskich
50°19′06,2″N 19°00′10,2″E/50,318389 19,002833

Kościół świętego Michała Archanioła w Siemianowicach Śląskich – rzymskokatolicki kościół parafialny parafii św. Michała Archanioła, znajdujący się przy ulicy Kościelnej w Siemianowicach Śląskich, w dzielnicy Michałkowice. Neoromańska świątynia powstała w latach 1902–1904, a konsekrowano ją 12 czerwca 1910 roku. Autorem projektu świątyni jest architekt Ludwig Schneider.

Historia

Wnętrze (2020)

Decyzja o budowie nowej świątyni została podjęta w 1899 roku przez ówczesnego, nowo mianowanego proboszcza, ks. Maksymiliana Gerlicha. Świątynia została zaprojektowana przez architekta Ludwiga Schneidera z Opola^[1]. Pierwotny projekt zakładał budowę kościoła wzdłuż obecnej ulicy Maciejkowickiej, lecz po trzech próbach zmiany lokalizacji bryły kościoła na istniejącej działce, zdecydowano o budowie świątyni na osi północ-południa. Prace budowlane zostały rozpoczęte 1 października 1902 roku. Kosztującą około 200 tysięcy marek budowę ukończono w 1904 roku. Prace murarskie zostały wykonane przez Teodora Wieczorka z Królewskiej Huty (obecnie Chorzów), natomiast malowidła wewnątrz artysta Richter^[2]. Uroczystej konsekracji świątyni dokonał wrocławski biskup – ks. Georg Kopp 12 czerwca 1910 roku^[3].

W wyniku ustaleń soboru watykańskiego II w dużej części zostało zdemontowane oryginalne wyposażenie świątyni^[4]. W 1973 roku świątynia otrzymała wystrój zaprojektowany przez inż. arch. Krystiana Laskego z Katowic^[5]. Został usunięty ołtarz główny z wizerunkiem patrona świątyni – św. Michała Archanioła, ołtarz boczny, a także zostały zdemontowane balaski – tym samym zostało przebudowane prezbiterium. Witraż został zastąpiony nowym, natomiast w ołtarzu głównym została zamontowana metaloplastyka^[1]. Przez ostatnie kilkanaście lat kościół przechodził szereg remontów i restauracji. Zamontowano ogrzewanie podłogowe i kanalizację, wymieniona cały dach wraz z remontem wieży, położona nową granitową posadzkę i przemalowano wnętrze^[6].

Architektura i wyposażenie

Świątynia została wzniesiona w stylu neoromańskim^[1][7], na planie krzyża łacińskiego z półkolistą absydą zamykającą prezbiterium. Nad wejściem znajduje się wieża, na szczycie której znajduje się ośmiograniasty hełm ze zwieńczeniem zakończonym krzyżem. Po obu stronach wieży i przy prezbiterium znajdują się aneksy. Dach jest dwuspadowy, kryty dachówką^[2].

Pierwotne wyposażenie kościoła stanowiły m.in.: ołtarz główny, ołtarze Św. Rodziny, ambona, stacje Drogi Krzyżowej, figura św. Antoniego i chrzcielnica^[2]. W środkowej części ołtarza powstał obraz Juliana Wałdowskiego w Wrocławia przedstawiający św. Michała Archanioła. W prezbiterium zamontowano witraże ufundowane przez Petera Morskiego – właściciela browaru w Roździeniu (obecnie część Katowic) i brata Paula, który był właścicielem siemianowickiego browaru. Na wieży umieszczono cztery dzwony: Michał, Maria, Józef i Jan^[3].

Do dnia dzisiejszego z dawnego wyposażenia zachowały się: neogotycka chrzcielnica, ambona i organy wykonane przez firmę Berschdorf z Nysy^[7]. Ks. proboszcz Eugeniusz Kurpas postanowił przywrócić pierwotny wygląd nadstawy ołtarzowej, zbliżonej do oryginalnej^[5]. Prace projektowe prowadzono w oparciu o oryginalny projekt autorstwa Carla Bühla. Część oryginalnych elementów zostało zachowanych – zostały one zamontowane w zrekonstruowanym ołtarzu^[8].

Przypisy

Bibliografia

• MałgorzataM. Derus MałgorzataM., Siemianowickie parafie w rozwoju historycznym, „Siemianowicki Rocznik Muzealny” (13), Siemianowice Śląskie: Muzeum Miejskie w Siemianowicach Śląskich, 2014, s. 113-136, ISSN 1644-8154  (pol.).