Kościół św. Mikołaja w Domaradzu

Kościół Świętego Mikołaja
A-1110 z dnia 21.01.1970[1]
kościół parafialny
Widok ogólny z dzwonnicą
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Domaradz
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Mikołaja
Wezwanie	św. Mikołaja
Wspomnienie liturgiczne	6 grudnia
Historia Data zakończenia budowy około 1485 roku
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Wieża kościelna • liczba wież 1 (wieżyczka na sygnaturkę) Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Domaradz Kościół Świętego Mikołaja
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Świętego Mikołaja
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Kościół Świętego Mikołaja
Położenie na mapie powiatu brzozowskiego Kościół Świętego Mikołaja
49°47′26,6″N 21°56′39,0″E/49,790722 21,944167

Kościół świętego Mikołaja w Domaradzu – rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w miejscowości Domaradz należący do dekanatu Domaradz archidiecezji przemyskiej.

Jest to świątynia wzniesiona w 2 połowie XV wieku (około 1485 roku). W XVII wieku została dobudowana wieża i podcienia. Kościół był remontowany w XVIII wieku – została wtedy założona kamienna posadzka i wybudowano prospekt organowy. W 1878 roku świątynia została przebudowana – przedłużono nawę i wnętrze podzielono na trzy nawy. W 1906 roku została dobudowana kruchta i rozebrano podcienia. W 1936 roku Kościół był remontowany – zamieniono gont na blachę. Ponownie świątynia była remontowana w latach 60. XX wieku.

Jest to budowla drewniana, jednonawowa, posiadająca konstrukcję zrębową. Świątynia jest orientowana, wzniesiona w stylu późnogotyckim z drewna modrzewiowego i jodłowego. Składa się z mniejszego prezbiterium w stosunku do nawy, zamkniętego trójbocznie z boczną zakrystią i krucyfiksem z XVII wieku, znajdującym się na zewnątrz. Od frontu i z boku nawy znajdują się kruchty. Budowla posiada dach jednokalenicowy, pokryty blachą z wieżyczką na sygnaturkę. Jest ona zwieńczona blaszanym ostrosłupowym dachem hełmowym z latarnią.

• 

  Elewacja frontowa
• 

  Elewacja boczna
• 

  Widok od strony prezbiterium

Wnętrze nakryte jest stropami płaskimi podpartymi czterema słupami, natomiast chór muzyczny z organami jest podparty dwoma. Ściana tęczowa o prostokątnym wykroju posiada belkę tęczową na której znajduje się barokowy krucyfiks z XVIII wieku. Polichromia w stylu eklektycznym została wykonana w 1887 roku i przedstawia sklepienie niebieskie. Ołtarz główny w stylu eklektycznym został wykonany w 1912 roku. Ołtarze boczne i ambona reprezentują styl barokowy i zostały wykonane w 1 połowie XVII wieku. Konfesjonały w stylu późnobarokowym zostały wykonane w 2 połowie XVIII wieku Chrzcielnica kamienna, w stylu późnogotyckim pochodzi z końca XV wieku i posiada pokrywę drewnianą z ok. 1720 roku. Pod prezbiterium świątyni znajdują się krypty^[2].

Przypisy