Kościół św. Mikołaja w Raciborzu

Kościół Świętego Mikołaja

kościół parafialny
widok od frontu
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Miejscowość	Racibórz (Stara Wieś)
Adres	ul. Kościelna
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Mikołaja
Wezwanie	św. Mikołaja
Wspomnienie liturgiczne	6 grudnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1901 Data zakończenia budowy 1902 Data poświęcenia 1902
Dane świątyni Styl neogotycki Architekt Ludwig Schneider Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 3
Położenie na mapie Raciborza Kościół Świętego Mikołaja
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Świętego Mikołaja
Położenie na mapie województwa śląskiego Kościół Świętego Mikołaja
Położenie na mapie powiatu raciborskiego Kościół Świętego Mikołaja
50°05′53,0″N 18°12′35,2″E/50,098056 18,209778

Kościół świętego Mikołaja – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Racibórz diecezji opolskiej. Znajduje się w raciborskiej dzielnicy Stara Wieś.

Świątynia została zbudowana w stylu neogotyckim i zaprojektowana przez śląskiego architekta Ludwiga Schneidera. Po dwóch latach budowy, czyli w dniu 2 czerwca 1902 roku, biskup wrocławski kardynał Georg Kopp konsekrował nową trzynawową świątynię. Świątynia posiada doskonałą akustykę i może się w niej zmieścić ponad 2500 wiernych.

Wnętrze świątyni w dniu konsekracji było całkowicie wyposażone. Ołtarz główny, ołtarze mniejsze - Bożego Grobu i św. Franciszka - razem z amboną zostały wykonane przez firmę "Mayer" z Monachium. Dwa boczne ołtarze - Serca Jezusowego i Matki Boskiej Różańcowej - zostały wykonane w firmie "Ulrich" z Tyrolu. Na potrzeby nowej świątyni już w 1901 roku zostało odlanych sześć dzwonów w ludwisarni "Schilling" w Apoldzie w Turyngii. Potężne dębowe organy o 36 głosach w stylu neogotyckim zostały wykonane przez renomowaną firmę "Rieger" z Karniowa. Wnętrze świątyni malowała w piękne motywy roślinne i figuralne firma "Richter" z Katowic. Do nowej świątyni został przeniesiony również wielki krzyż z Chrystusem i został umieszczony w nawie bocznej, po prawej stronie. Podczas II wojny światowej świątynia została uszkodzona przez bombę. Wybuch był tak silny, że z okien wyleciały witraże. Zostały również zniszczone filary świątyni, co spowodowało zerwanie się chóru razem z organami. Po wojnie zostały one skompletowane z resztek oraz z elementów, które podarowane zostały przez opolskich franciszkanów. Organy zostały kompletnie wyremontowane w 1971 roku. Kolejne remonty były wykonywane podczas urzędowania proboszcza Franciszka Wańka. Niestety przy okazji zostało usunięte wyposażenie i wystrój świątyni - zostały zlikwidowane piękne, rzeźbione balaski, został zamurowany witraż za ołtarzem głównym, rozebrana została neogotycka mensa ołtarzowa, zostały zamurowano wnęki w prezbiterium, w których były umieszczone postacie dwunastu apostołów. W 1973 roku w całej świątyni zostały zamalowane wszystkie polichromie, zdobienia roślinne i figuralne^[1].

Przypisy