Kościół św. Piotra in Gallicantu

Kościół św. Piotra in Gallicantu
w Jerozolimie

‏כנסיית פטרוס אין גליקנטו‎
Ilustracja
Widok kościoła
Państwo Izrael
MiejscowośćJerozolima
Wyznaniekatolickie
KościółKościół rzymskokatolicki
WezwaniePiotr Apostoł
Położenie na mapie Jerozolimy
Mapa konturowa Jerozolimy, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Piotra in Gallicantuw Jerozolimie”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Piotra in Gallicantuw Jerozolimie”
Ziemia31°46′17″N 35°13′55″E/31,771389 35,231944

Kościół św. Piotra in Gallicantu[1] lub w Gallicantu (dosłownie: św. Piotra w [miejscu] śpiewu koguta), hebr.:כנסיית פטרוס אין ליקנטו) – trzypoziomowy kościół katolicki w Jerozolimie na wschodnim zboczu góry Syjon[2].

Nazwa kościoła pochodzi od epizodu ewangelicznego (Łk XXII 56-62), według którego św. Piotr trzykrotnie zaparł się pojmanego Chrystusa, „zanim kur (kogut) zapiał”, spełniając w ten sposób wcześniejsze proroctwo Chrystusa[a]. Obiekt został zbudowany w miejscu, które część chrześcijan utożsamia z lokalizacją pałacu Kajfasza, czyli miejscem dokąd przyprowadzono Jezusa po aresztowaniu i gdzie Piotr miał się go wyprzeć[2][3]. Na pamiątkę tego wydarzenia na dachu świątyni widnieje złoty kogut nad czarnym krzyżem[4].

Historia

Podczas prac wykopaliskowych odkryto tutaj pozostałości funkcjonującego w VI w. bizantyńskiego klasztoru[2][5] oraz groty, w której, zgodnie z tradycją, Jezus spędził noc w oczekiwaniu na doprowadzenie przed sąd Piłata. Klasztor został zniszczony w czasie najazdu perskiego w 614 roku[5]. Jego istnienie potwierdza późny dokument z około 675 roku, który identyfikujący ten teren jako miejsce ewangelicznego epizodu, jednak równocześnie umieszcza biblijne spotkanie Jezusa z Kajfaszem (i zaparcia się Piotra) w bezpośrednim sąsiedztwie kościoła Świętego Syjonu. Zdaniem biblisty Jerome’a Murphy’ego-O’Connora, bardziej prawdopodobne jest lokalizacja pałacu Kajfasza na szczycie wzgórza, gdzie w bezpośrednim sąsiedztwie Bazyliki Zaśnięcia NMP, na terenie należącym do Kościoła ormiańskiego, archeolodzy odkryli pozostałości luksusowych domów z okresu herodiańskiego[2].

W miejscu, w którym obecnie znajduje się kościół św. Piotra in Gallicantu, krzyżowcy wznieśli małą świątynię pod tym samym wezwaniem, która nie przetrwała po zakończeniu krucjat. Teren pod kościół został zakupiony w 1888 roku przez zakon asumpcjonistów. W 1932 roku ukończono nową świątynię[4], wybudowaną w stylu neobizantyńskim. Jej wnętrze zdobią mozaiki, ukazujące pojmanie i proces Jezusa. Obecnie kościół należy do zakonu asumpcjonistów[4].

Z tarasu widokowego można podziwiać panoramę Góry Oliwnej, Doliny Cedronu oraz Ofel – najstarszą część miasta[6].

Uwagi

  1. W języku łacińskim „kogut” to „gallus”, zaś „śpiew” – „cantus”, stąd nazwa tego kościoła.

Przypisy

  1. Zmiany wprowadzone na 92. posiedzeniu Komisji (24 lutego 2016 roku). Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej. [dostęp 2017-12-01].
  2. a b c d Jerome Murphy-O’Connor: Przewodnik po Ziemi Świętej. tłum. Marek Burdajewicz. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Vocatio, 2001, s. 101. ISBN 978-83-7492-107-7.
  3. Art et Histoire de Jérusalem. Florence: Bonechi & Steinmatzky, 1996, s. 126. ISBN 88-8029-442-3. (fr.)
  4. a b c Church of St Peter in Gallicantu (ang.). seetheholyland.net. [dostęp 2017-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-21)].
  5. a b Siméon Vailhé, La maison de Caïphe et l'église Saint-Pierre [dostęp 2017-11-26] (fr.).
  6. Heinrich Fürst, Gregor Geiger: Terra Santa: guida francescana per pellegrini e viaggiatori. Mediolan: Edizioni Terra Santa, 2017, s. 456. ISBN 978-88-6240-411-2. (wł.)

Media użyte na tej stronie

Israel location map.svg
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
English (en):
 
The 1949 armistice line, aka the "Green Line" or "pre-67 borders"
 
Borders of the Israeli-annexed East Jerusalem and Golan Heights
 
Non-Israeli borders
Flag of Israel.svg
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Jerusalem map.png
Autor: Dr. Blofeld, Licencja: CC BY-SA 2.0
Map of Jerusalem

Geographic limits of the map:

  • N: 31.8299°
  • S: 31.7163°
  • W: 35.146°
  • E: 35.2723°
w:pl:Licencje Creative Commons
uznanie autorstwana tych samych warunkach
Wolno:
  • dzielić się – kopiować, rozpowszechniać, odtwarzać i wykonywać utwór
  • modyfikować – tworzyć utwory zależne
Na następujących warunkach:
  • uznanie autorstwa – musisz określić autorstwo utworu, podać link do licencji, a także wskazać czy utwór został zmieniony. Możesz to zrobić w każdy rozsądny sposób, o ile nie będzie to sugerować, że licencjodawca popiera Ciebie lub Twoje użycie utworu.
  • na tych samych warunkach – Jeśli zmienia się lub przekształca niniejszy utwór, lub tworzy inny na jego podstawie, można rozpowszechniać powstały w ten sposób nowy utwór tylko na podstawie tej samej lub podobnej licencji.
Jerusalem St Peter in Gallicantu BW 3.JPG
Jerusalem, St. Peter in Gallicantu
Jerusalem St Peter in Gallicantu BW 6.JPG
Jerusalem, St. Peter in Gallicantu
Jerusalem St Peter in Gallicantu BW 5.JPG
Jerusalem, St. Peter in Gallicantu
1כנסיית פטרוס אין גליקנטו.JPG
Autor: Simply rose, Licencja: CC BY-SA 3.0
This is a photo of a place that is recognized as a heritage site by the Council for Conservation of Heritage Sites in Israel.
The site's ID in Wiki Loves Monuments photographic competition is
Jerusalem St Peter in Gallicantu BW 7.JPG
Jerusalem, St. Peter in Gallicantu, Hasmonean stair
Sacred Pit (dungeon), Gallicantu Peter's Church.JPG
Autor: Anton 17, Licencja: CC BY-SA 3.0
This is a photo of a place that is recognized as a heritage site by the Council for Conservation of Heritage Sites in Israel.
The site's ID in Wiki Loves Monuments photographic competition is