Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Rzymie

Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Rzymie

Chiesa di San Stanislao V.M.

Fasada (2018)
Państwo	Włochy
Miejscowość	Rzym
Adres	via delle Botteghe Oscure, 15, 00186 Roma
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. bp Stanisław ze Szczepanowa
Wspomnienie liturgiczne	8 maja
Położenie na mapie Rzymu Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Rzymie
Położenie na mapie Włoch Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Rzymie
Położenie na mapie Lacjum Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Rzymie
41°53′41,2″N 12°28′45,4″E/41,894778 12,479278
Strona internetowa

Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Rzymie (wł. Chiesa di San Stanislao V.M.) – rzymskokatolicki kościół znajdujący się w diecezji rzymskiej, w wikariacie generalnym Rzymu, w Rzymie. Jest to polski kościół.

Historia

Ołtarz główny (2020)

Inicjatorem powstania polskiego kościoła w Rzymie był kard. Stanisław Hozjusz, który podczas Roku Jubileuszowego 1575 zauważył, że Polacy, w odróżnieniu od innych narodów mających swoje placówki duszpasterskie w Wiecznym Mieście, nie mają miejsca, w którym mogliby znaleźć wsparcie. Na prośbę kard. Hozjusza papież Grzegorz XIII przeznaczył na polski kościół świątynię pw. S. Salvatore dei Pensili, zbudowaną na fundamentach rzymskiego teatru prawdopodobnie w IV w. Został on przejęty przez kard. Hozjusza 6 grudnia 1578, po czym rozpoczęto jego remont. Kościół ten był w złym stanie i odbudowa była prowadzona prawie od fundamentów. Fundusze na odbudowę przeznaczyli królowie Polski Anna Jagiellonka i Stefan Batory oraz rody magnackie. Po śmierci kard. Hozjusza dzieło dokończył jego sekretarz ks. inf. Stanisław Reszka. Odbudowaną świątynię konsekrował w 1591 biskup krakowski kard. Jerzy Radziwiłł. Przy kościele powstało hospicjum wspierające polskich pielgrzymów i studentów.

Obecny wygląd kościół uzyskał po przebudowie w 1757, a współczesny wystrój świątyni pochodzi z czasów panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego (którego herb Ciołek umieszczony jest nad prezbiterium). Do 1764 roku rektorem kościoła był ks. Adam Łętowski, późniejszy kanonik krakowski i bobowski, syn Stanisława Łętowskiego - podwojewodziego krakowskiego.

Trudne czasy dla kościoła nadeszły po rozbiorach Polski. Napoleon Bonaparte po zajęciu Rzymu wyrzucił mieszkańców hospicjum, kwaterując w nim wojsko. Po kongresie wiedeńskim budynki przejął car Rosji (jako król Polski). Kościół został zamieniony na cerkiew prawosławną, a hospicjum stało się rosyjskie (Ospizio Imperiale di S. Stanislao per Pellegrini della Nazione Russa). Większość wartościowych przedmiotów należących do kościoła zostało sprzedane przez Rosjan.

W 1920 dzięki staraniom biskupa krakowskiego Adama Stefana Sapiehy Polacy odzyskali kościół, który był ówcześnie zrujnowany. Remont świątyni trwał wiele lat, z przerwą w czasie II wojny światowej. Zakończono go dopiero na obchody czterechsetlecia konsekracji w 1991. Obecnie kościół wraz z hospicjum są centralnym miejscem duszpasterstwa polskiego w Rzymie.

Kościół był odwiedzany przez papieży, którzy modlili się o zwycięstwo wojsk polskich, głównie w walcie z Turkami i odprawiali nabożeństwa dziękczynne po zwycięstwach. Wśród nich byli Aleksander VII (w 1657 i 1661), Klemens X (w 1672) i Innocenty XI (w 1683), a w czasach współczesnych Jan Paweł II (jako papież w 1979, 1992 i 2000) i Franciszek (w 2014).

Duchowieństwo

Rektorzy i duszpasterze Polaków działający przy kościele:

• ks. Józef Florczak (okres międzywojenny)
• ks. prał. Janasik (okres międzywojenny)
• abp Józef Gawlina (1947 - 1953)
• ks. Władysław Rubin (1953 - 1958)
• ks. Szczepan Wesoły (1958 - 1959)
• ks. Mieczysław Kowalczyk TChr (1959 - 1970)
• ks. Marian Burniak TChr (1970 - 2003)
• ks. Grzegorz Ryngwelski TChr (2003 - 2007)
• ks. Paweł Ptasznik (2007 - nadal)^[1]

Od końca lat 40. XX w. przy kościele pracują księża Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej. Pierwszymi chrystusowcami przy kościele byli byli więźniowie Dachau ks. Walery Przekop i ks. Franciszek Okroy. W latach 1959 - 2007 zgromadzenie kierowało tą placówką duszpasterską^[2].

Przy kościele służą również siostry sercanki^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Duszpasterstwo Polaków w Rzymie (pol.). [dostęp 2019-09-10].
• Kościół polski św. Stanisława w Rzymie (pol.). Nowy Dziennik. [dostęp 2019-09-10].