Kościół św. Stanisława w Wierzbicy

Kościół Świętego Stanisława

26/A/57 z 25.01.1957, 400/A z 21.06.1967 oraz 181/A z 15.10.1982[1]
kościół parafialny
Widok od strony prezbiterium
Państwo	Polska
Miejscowość	Wierzbica
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Stanisława
Wezwanie	św. Stanisława
Historia Data zakończenia budowy 1709 Fundator cystersi wąchoccy
Dane świątyni Styl barok Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Wierzbica Kościół Świętego Stanisława
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Świętego Stanisława
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół Świętego Stanisława
Położenie na mapie powiatu radomskiego Kościół Świętego Stanisława
51°14′56,288″N 21°05′00,498″E/51,248969 21,083472

Kościół świętego Stanisława w Wierzbicy – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu wierzbickiego diecezji radomskiej.

Obecna świątynia została zbudowana przez cystersów wąchockich około 1709 roku. Budowla była restaurowana w XIX i XX wieku. Pod koniec II wojny światowej kościół ucierpiał. W styczniu 1945 roku niedaleko świątyni wybuchła bomba i uszkodziła ją. Powstał wtedy komitet remontu kościoła. Po zebraniu odpowiedniej kwoty od parafian w 1948 budowla została wyremontowana. Kolejny większy remont został wykonany na przełomie lat 60. i 70. XX wieku. W 2004 roku zostało odnowione wnętrze kościoła^[2].

(c) Rafał T / fotopolska.eu, CC BY-SA 3.0

Wnętrze świątyni

Jest to kościół barokowy, orientowany, murowany, wzniesiony z kamienia i otynkowany. Składa się z dwuprzęsłowego prezbiterium i nawy; z lewej i prawej strony części wschodniej nawy umieszczone są dwie symetryczne kaplice, wybudowane na planie kwadratu. Są one otwarte do nawy arkadami i opilastrowane, jedna nakryta jest sklepieniem kolebkowo – krzyżowym, a druga ośmiodzielnym, kopulastym; prezbiterium jest nakryte sklepieniami kolebkowymi z lunetami i posiada ściany rozczłonkowane pilastrami; zakrystia jest nakryta sklepieniem kolebkowym z lunetami; elewacje zewnętrzne są opilastrowane; zachodnia trójdzielna, posiada trójkątny szczyt i kamienny portal. Świątynia posiada dachy dwuspadowe, pokryte blachą ocynkowaną, zakrystia posiada dach pulpitowy.

Do wyposażenia kościoła należą: barokowe kamienne nadproże w prezbiterium, umieszczone nad wejściem do zakrystii, z kartuszem, w którym umieszczone są herby Poraj i litery TCH PW, powyżej znajduje się herb Brochwicz i litery AS AW; drzwi żelazne z herbem Prus I, zamykane na dwuryglowy zamek; nowy ołtarz główny, w którym umieszczony jest obraz Wskrzeszenie Piotrawina, pochodzący z XIX wieku; obrazy, krucyfiksy, epitafia wykonane w XVII i XVIII wieku; obrazy namalowane olejem na płótnie przez księdza Władysława Paciaka jako kopie znanych malarzy (obecnie znajdują się w depozycie galerii Malarstwa Księży w Seminarium Duchownym w Radomiu); chrzcielnica wykonana z drewna; droga krzyżowa, wykonana z grafitu. Organy o 10 głosach zostały zbudowane przez Ignacego Karczewskiego z Warszawy w 1878 roku, i posiadają neoklasycystyczny prospekt architektoniczny^[3].

Przypisy