Kościół św. Teresy i klasztor ss. Opatrzności Bożej we Lwowie

Kościół św. Teresy i klasztor
ss. Opatrzności Bożej we Lwowie

Монастир святої Терези (Львів)

(c) User:Водник, CC BY-SA 3.0
Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Miejscowość	Lwów
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Teresy
Historia Data zakończenia budowy 1860 - 1862 Data zamknięcia po 1945 Aktualne przeznaczenie gmach Politechniki Lwowskiej - wydział konstrukcji samochodów
Dane świątyni Architekt Józef Franc Świątynia • materiał bud. • cegła
Położenie na mapie Lwowa Kościół św. Teresy i klasztor ss. Opatrzności Bożej we Lwowie
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół św. Teresy i klasztor ss. Opatrzności Bożej we Lwowie
Położenie na mapie obwodu lwowskiego Kościół św. Teresy i klasztor ss. Opatrzności Bożej we Lwowie
49°50′07,47″N 24°00′22,47″E/49,835408 24,006242

Kościół św. Teresy i klasztor ss. Opatrzności Bożej we Lwowie – jest położony przy ul. Bandery 32 (ukr. вул. Бандери, 32; przed 1945 - ul. Leona Sapiehy).

Historia kościoła i klasztoru

W 1857 zostało założone we Lwowie z inicjatywy arcybiskupa lwowskiego Łukasza Baranieckiego zgromadzenie zakonne sióstr Opatrzności Bożej; założycielką była Antonina Mirska. W latach 1860 – 1862 przy ul. Leona Sapiehy (obecnie ul. Stepana Bandery), wybudowano niewielki kościół wraz z klasztorem. Siostry Opatrzności Bożej prowadziły zakład wychowawczo-naukowy dla uczennic szkól powszechnych.

Projekt kościoła wykonał architekt Józef Franc. Kościół był jednonawowy, murowany z cegły, tynkowany. Zamykała go pięcioboczna ołtarzowa absyda. Nad nawą zbudowano metalową sygnaturkę. Wnętrze ścian zdobiły drewniane panele i malowidła ścienne utrzymane w stylu neorenesansu i neobaroku.

W prezbiterium zbudowano ołtarz główny a w nawie – dwa boczne. W ołtarzu głównym znajdował się obraz Niepokalanego Poczęcia NMP pędzla córki Aleksandra Fredry, hrabiny Zofii Szeptyckiej oraz drewniane rzeźby św. Piotra i Pawła. W ołtarzach bocznych były obrazy Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Teresy z Ávili.

W 1892 w kościele umieszczono organy firmy Jana Śliwińskiego.

W 1903 przeprowadzono remont kościoła pod kierownictwem architekta W. Halickiego. Kolejny remont miał miejsce w latach 1927 – 1929.

W czasie wojny kościół został zarekwirowany przez Niemców na potrzeby wojskowe.

Po II wojnie światowej kościół i budynki klasztorne przekazano na potrzeby Politechniki Lwowskiej, która przebudowała gmach kościoła dzieląc go na trzy piętra i lokując tam swoje laboratoria. Do dnia dzisiejszego zachowała się jednak absyda kościoła.

Siostry Opatrzności Bożej po opuszczeniu klasztoru wyjechały do Polski.

Bibliografia

• Ryszard Chanas, Janusz Czerwiński, Lwów, Przewodnik turystyczny, wyd. Ossolineum 1992, Wrocław, ISBN 83-04-03913-3
• Aleksander Medyński, Lwów. Przewodnik dla zwiedzających miasto, wyd. nakładem autora, Lwów 1937

Linki zewnętrzne

• Jurij Smirnow, Historia świątyń rzymskokatolickich Lwowa, cz. II