Kościół św. Wawrzyńca „in Piscibus”

Kościół św. Wawrzyńca in Piscibus

Chiesa di San Lorenzo in Piscibus

Kościół tytularny
Apsyda kościoła
Państwo	Włochy
Miejscowość	Rzym Via Padre Pancrazio Pfeiffer 24
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Santa Maria in Traspontina
Wezwanie	św. Wawrzyńca
Wspomnienie liturgiczne	10 sierpnia
Historia Data poświęcenia 1983 (ponownie) Data zamknięcia lata 50. XX wieku Data reaktywacji 1983
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • cegła Liczba naw 3
Położenie na mapie Rzymu Kościół św. Wawrzyńca in Piscibus
Położenie na mapie Włoch Kościół św. Wawrzyńca in Piscibus
Położenie na mapie Lacjum Kościół św. Wawrzyńca in Piscibus
41°54′06,3″N 12°27′33,2″E/41,901750 12,459222

Kościół św. Wawrzyńca in Piscibus (wł. Chiesa di San Lorenzo in Piscibus) – rzymskokatolicki kościół tytularny w Rzymie.

Świątynia ta jest kościołem rektoralnym parafii Santa Maria in Traspontina oraz kościołem tytularnym^[1].

Określenie in Piscibus (dosłownie pol. w rybach) w odniesieniu do kościoła pojawiło się w 1205 roku i prawdopodobnie ma związek z pobliskim targiem rybnym, chociaż nie ma na to niezależnych dowodów^[2].

Lokalizacja

Kościół znajduje się w XIV. Rione Rzymu – Borgo przy Via Padre Pancrazio Pfeiffer 24^[2].

Patron

Patronem świątyni jest św. Wawrzyniec – diakon, który poniósł śmierć męczeńską za wiarę chrześcijańską w 258 roku.

Historia

Według legendy kościół założyć miała w VI wieku św. Galla, ale nie jest to udokumentowane. Kościół został po raz pierwszy odnotowany w 1143 roku w Ordine di Benedetto Canonico. Na początku XVI wieku w tej okolicy powstał klasztor klarysek, którym przydzielono kościół. Nie mieszkały one jednak tu długo i już w 1513 roku papież Leon X nadał kościół bractwu związanemu z pobliskim kościołem Santo Spirito in Sassia, jednak bractwo również krótko korzystało z kościoła^[2].

Dawna fasada, zniszczona w 1940

W 1659 roku kościół został przebudowany w stylu barokowym przez rodzinę Cesi. W tym samym roku administracja kościoła została powierzona braciom szkolnym, którzy nadzorowali kolejny remont w latach 30. XVIII wieku^[2].

W latach 30. XX wieku kościół miano rozebrać. Wprawdzie świątynia ostatecznie ocalała, ale zniszczono portal wejściowy. Został przeprowadzony kolejny remont, a ponieważ barokowe dekoracje były w złym stanie, zostały usunięte. W 1950 roku kościół uznano za zbędny i został on dekonsekrowany. Początkowo był wykorzystywany jako magazyn, następnie jako sala wykładowa Scuola Pontificia Pio IX, a w latach 70. stał się studiem rzeźbiarza Pericle Fazzini^[2].

W 1983 roku papież św. Jan Paweł II ponownie konsekrował kościół, aby mogła korzystać z niego Wspólnota Emmanuel^[2].

Architektura i sztuka

Kościół został zbudowany z czerwonej cegły. Ma on trzy nawy i półkolistą apsydę bez okna, zwróconą w stronę ulicy. Powyżej apsydy znajduje się pusty fronton^[2].

Widok na dzwonnicę kościoła

Dzwonnica pochodzi z XIII wieku. Ma ona wysoką pierwszą kondygnację sięgającą aż do gzymsu, biegnącego wokół kościoła. Powyżej znajdują się jeszcze dwie kondygnacje z otworami z każdej strony^[2].

Wnętrze

Pomiędzy nawą główną a nawami bocznymi znajdują się arkady wsparte z każdej strony na sześciu starożytnych kolumnach bez kapiteli. Kolumny te nie stanowią jednolitego kompletu i zostały wykonane z różnych rodzajów kamienia^[2].

Ołtarz jest cylindryczny z różowego granitu. Centralnie na ścianie apsydy znajduje się kopia krzyża z San Damiano^[2].

Dawniej wnętrze kościoła było zdobione i były w nim kaplice boczne, dekoracje i boczne ołtarze zostały usunięte w XX wieku^[2].

Wnętrze kościoła

Kardynałowie diakoni

Kościół św. Wawrzyńca in Piscibus jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-diakonom (Titulus Sancti Laurentii in Piscibus)^[3]. Tytuł ten został ustanowiony 24 listopada 2007^[3] roku przez Benedykta XVI.

• Paul Josef Cordes (2007-2018), tytuł prezbiterialny pro hac vice (2018-nadal)

Przypisy