Kościół św. Wojciecha w Nasielsku

Kościół Świętego Wojciecha w Nasielsku

A-158 z dnia 10.04.1972[1]
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Nasielsk
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Wojciecha w Nasielsku
Wezwanie	św. Wojciecha
Historia Data rozpoczęcia budowy 1899 Data zakończenia budowy 1904 Data poświęcenia 1909
Dane świątyni Styl neogotyk Architekt Józef Pius Dziekoński Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 2 Liczba naw 3+tramsept Organy • liczba głosów • liczba manuałów 24[2] 2
Położenie na mapie Nasielska Kościół Świętego Wojciecha w Nasielsku
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Świętego Wojciecha w Nasielsku
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół Świętego Wojciecha w Nasielsku
Położenie na mapie powiatu nowodworskiego Kościół Świętego Wojciecha w Nasielsku
Położenie na mapie gminy Nasielsk Kościół Świętego Wojciecha w Nasielsku
52°35′32,42″N 20°48′10,94″E/52,592339 20,803039

Kościół świętego Wojciecha w Nasielsku – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu nasielskiego diecezji płockiej.

Historia

Wnętrze świątyni

Świątynia została wzniesiona w latach 1899–1904 w stylu neogotyckim według projektu architekta Józefa Piusa Dziekońskiego, na miejscu starszej gotyckiej budowli rozebranej w 1898 roku, podczas urzędowania proboszcza księdza Piotra Krasińskiego. W 1906 roku dach kościoła pokryto czerwoną dachówką, natomiast hełm wieży został pokryty blachą miedzianą. W dniu 22 maja 1909 roku budowla została konsekrowana przez biskupa Antoniego Juliana Nowowiejskiego. W 1911 roku świątynia wzbogaciła się o organy o 11 głosach. Podczas I wojny światowej, w latach 1914–1918 kościół został ostrzelany przez artylerię rosyjską. Parafianie zabezpieczyli kościół, chroniąc go od dalszych uszkodzeń. Wspomniane wyżej organy zostały ukryte przez kościelnego i majstra ciesielskiego. W 1925 roku instrument wrócił po remoncie do świątyni. W czasie okupacji, w 1941 roku hitlerowcy zamienili kościół na magazyn mebli żydowskich. Wierni mogli uczestniczyć w nabożeństwach jedynie w zakrystii. W 1945 roku świątynia została uszkodzona przez artylerię radziecką, a następnie niemiecką. Po wyzwoleniu miasta pracami przy usuwaniu zniszczeń, kierowali księża Stanisław Mazurczak i Stanisław Pujdo. Kolejne prace zostały wykonane w 1948 roku, w czasie urzędowania księdza proboszcza Witolda Grotowskiego. Polegały one na remoncie dachu, naprawieniu wieży, usunięciu wyrwy i okaleczeń kościoła, wmurowaniu na zewnątrz od strony zachodniej trzymetrowego krzyża, wymalowaniu prezbiterium i zbudowaniu wielkiego ołtarza. Ołtarz został konsekrowany w 1951 roku przez biskupa Tadeusza Zakrzewskiego. Ten sam biskup poświęcił trzy nowe dzwony. W 1973 roku, podczas urzędowania księdza proboszcza Edwarda Czajkowskiego, na dachu kościoła założono blachę ocynkowaną pomiedziowaną, a na wieży blachę miedzianą. W 2000 roku zostało przebudowane prezbiterium^[3].

Przypisy