Kościół Bożego Ciała w Kamieńcu

Kościół Bożego Ciała w Kamieńcu

A-496 z 22.01.1963[1]
Widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Kamieniec
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Filia	Świętej Trójcy w Kołbaskowie
Wezwanie	Bożego Ciała
Historia Data zakończenia budowy XIII wiek Data zniszczenia po 1945 Data reaktywacji 17 grudnia 1978
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • granit Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Kołbaskowo Kościół Bożego Ciała w Kamieńcu
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Bożego Ciała w Kamieńcu
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Kościół Bożego Ciała w Kamieńcu
Położenie na mapie powiatu polickiego Kościół Bożego Ciała w Kamieńcu
53°18′35,9″N 14°26′17,3″E/53,309972 14,438139

Kościół Bożego Ciała w Kamieńcu – katolicki kościół filialny zlokalizowany we wsi Kamieniec w gminie Kołbaskowo na lewobrzeżu odrzańskim, w powiecie polickim (województwo zachodniopomorskie). Należy do parafii Świętej Trójcy w Kołbaskowie.

Architektura i historia

Wnętrze

Kościół został wzniesiony 2. połowie XIII wieku^[2][3][4]. Budowlę rozplanowano na rzucie prostokąta o wymiarach 16,2×8,2 m, bez wydzielonego prezbiterium, z wieżą szerszą od nawy^[2][3]. Świątynię zbudowano z kwadr granitowych ułożonych w 19 warstwach w nawie i 23 w wieży^[2][3]. W 1690, 1706 i pod koniec XIX wieku dokonano przebudów kościoła^[2][3][4]. W 1706 roku na podstawie wieży wzniesiono przykrytą deskami konstrukcję ryglową, zwieńczoną barokowym hełmem z wiatrowskazem^[2][3]. Około 1890 roku okna nad portalem południowym przesklepiono płaskimi łukami z cegieł^[2][3]. W elewacjach zachowały się ślady pierwotnych okien i ostrołukowych portali, zaś w szczycie elewacji wschodniej oryginalna kolista blenda^[4].

Wśród niezachowanego do czasów współczesnych wyposażenia świątyni znajdowały się XVIII-wieczny ołtarz ambonowy z obrazami przedstawiającymi świętych Piotra i Pawła oraz rzeźbami Mojżesza i Chrystusa, empora organowa z 1750 roku ozdobiona obrazami ukazującymi sceny ze Starego Testamentu, epitafium drewniane pułkownika Johanna Karla von Lappenow (zm. 1729), obraz olejny ze sceną Ukrzyżowania z około 1700 roku, misa chrzcielna z mosiądzu z 1693 roku, pozłacany kielich mszalny z 1651 roku oraz dzwon na wieży odlany przez szczecińskiego ludwisarza Johanna Heinricha Schmidta w 1714 roku^[2][3]. W kościele znajdowała się również datowana na początek XVI wieku palka o wymiarach 45×67 cm, utkana z płótna z haftem i wielobarwnego jedwabiu ze złotymi i srebrnymi nitkami^[2][3].

Po 1945 roku kościół popadł w ruinę^[2][3]. Odbudowano go w 1978 roku^[4]. Nawę i wieżę przykryto wówczas dwuspadowym dachem krytym dachówką^[2][3]. 17 grudnia 1978 roku biskup Jan Gałecki dokonał konsekracji kościoła^[2][3].

Przypisy