Kościół Chrystusa Króla we Włocławku

Kościół Chrystusa Króla
we Włocławku

kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Włocławek
Adres	ul. Siewna
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Chrystusa Króla we Włocławku
Wezwanie	Chrystusa Króla
Wspomnienie liturgiczne	Uroczystość Chrystusa Króla
Historia Data rozpoczęcia budowy 1933 Data zakończenia budowy 1939 Data poświęcenia 1948 Data zniszczenia 1941 Data odbudowy 1946-1948
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie Włocławka Kościół Chrystusa Króla we Włocławku
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Chrystusa Króla we Włocławku
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego (c) SANtosito, CC BY-SA 4.0 Kościół Chrystusa Króla we Włocławku
52°41′32,6″N 18°58′43,3″E/52,692389 18,978694

Kościół Chrystusa Króla we Włocławku – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat włocławski I diecezji włocławskiej). Znajduje się na włocławskim osiedlu Rózinowo.

W 1932 roku mieszkańcy Rożinowa powołali Komitet Budowy Kościoła Chrystusa Króla. W pracy Komitetu szczególne zasługi położyli dwaj parafianie: Jan Baliszewski i Leon Wesołkowski. Dzięki aktywności mieszkańców zostały zebrane odpowiednie fundusze, które pozwoliły na zakupienie placu pod świątynię i rozpoczęcie wstępnych prac budowlanych.

W dniu 9 grudnia 1933 roku biskup włocławski Karol Radoński erygował parafię Chrystusa Króla w Rózinowie, wydzieloną z miejscowości należących wcześniej do parafii Wieniec i do parafii św. Jana Chrzciciela we Włocławku.

Pierwszym proboszczem parafii został ksiądz Józef Pełczyński, który już wcześniej z ramienia kurii diecezjalnej kierował pracami budowlanymi i przygotowywał uroczystości położenia kamienia węgielnego, które odbyły się w dniu 10 grudnia 1933 roku.

Budowa świątyni, zaprojektowanej przez architekta Lucjana Jezierskiego, była kontynuowana od 1935 roku przez nowego proboszcza parafii, księdza Józefa Szymaka, który w pierwszych dniach okupacji został aresztowany przez hitlerowców, następnie wywieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie został zamordowany w 1942 roku.

W momencie wybuchu II wojny światowej świątynia była ukończona, odprawiane były już msze święte i inne nabożeństwa. W 1941 roku hitlerowcy zaminowali i wysadzili świątynię. Gruz został wykorzystany przez hitlerowców do utwardzenia drogi. Po kościele zachowały się tylko fundamenty.

Po zakończeniu wojny proboszczem parafii został ksiądz Stanisław Anzorge; pod jego kierunkiem szybko przystąpiono do dzieła odbudowy świątyni według przedwojennego planu. W tym czasie msze odprawiane były w baraku przy plebanii. W dniu 10 października 1948 roku bp Karol Radoński konsekrował nowy kościół. W późniejszych latach były prowadzone prace wykończeniowe i konserwacyjne.

Świątynia jest jednonawowa, wzniesiona z cegły, otynkowana, pokryta blachą. Kościół został wyremontowany wewnątrz w latach 1997–1999. W prezbiterium jest umieszczona figura Chrystusa Króla (1985), natomiast w ołtarzu bocznym znajduje się kopia obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, chrzcielnica drewniana została wykonana w 1966 roku.

W 2008 roku została wyremontowana wieża i pomalowany fronton świątyni. W 2010 roku zostało wykonane złocenie tabernakulum^[1].

Przypisy