Kościół Chrystusa Najwyższego Kapłana w Poznaniu

Kościół Chrystusa Najwyższego Kapłana w Poznaniu

kościół parafialny
Główne wejście do kościoła
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Adres	os. Lecha 44
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Parafia Chrystusa Najwyższego Kapłana w Poznaniu
Wezwanie	Chrystusa Najwyższego Kapłana
Położenie na mapie Poznania Kościół Chrystusa Najwyższego Kapłana w Poznaniu
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Chrystusa Najwyższego Kapłana w Poznaniu
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Kościół Chrystusa Najwyższego Kapłana w Poznaniu
52°23′23″N 16°58′26″E/52,389722 16,973889
Strona internetowa

Kościół Chrystusa Najwyższego Kapłana w Poznaniu – rzymskokatolicki kościół parafialny, zlokalizowany w Poznaniu na osiedlu Lecha (Chartowo).

Historia

Prośbę o pozwolenie na budowę kościoła na os. Lecha, Kuria Metropolitarna wniosła po raz pierwszy w 1970. Później budowę świątyni zgłoszono do planu zagospodarowania osiedla na lata 1982–1985, a następnie do planu na lata 1986–1990, robiono wszystko co możliwe, by inwestycję umieścić w planach budowlanych osiedla. Jednak władze państwowe skutecznie opóźniały wydanie jakiejkolwiek decyzji w tej sprawie. Wreszcie przydzielono kościołowi działkę rolną położoną poza osiedlem i oddzieloną od niego dwupasmową arterią. W tej sytuacji Kuria Metropolitarna, nie będąc zainteresowana takim usytuowaniem świątyni, nasiliła starania o przydzielenie terenu wewnątrz osiedla. Nową lokalizację uzyskano ostatecznie w kwietniu 1988. Teren został przyznany w centralnej części os. Lecha, na skrzyżowaniu ciągów pieszych w pasie terenu przeznaczonym pod usługi. Decyzja o zatwierdzeniu planu realizacyjnego została wydana 18 maja 1990 przez Wydział Urbanistyki Architektury i Nadzoru Budowlanego na wniosek parafii pw. Pierwszych Polskich Męczenników. Wcześniej, 10 października 1986, arcybiskup metropolita poznański Jerzy Stroba delegował do budowy kościoła i obiektów towarzyszących na os. Lecha, ks. Wojciecha Nogalskiego, wikariusza parafii pw. Najświętszej Bogarodzicy Maryi. Projekt całego założenia powierzono architektowi Grzegorzowi Augustyniakowi ze Studia Projektowego A-5. W dniu 28 grudnia 1989, po zatwierdzeniu przez Archidiecezjalną Komisję Artystyczno-Konserwatorską, został przedłożony w Urzędzie Miejskim w Poznaniu projekt koncepcyjny kościoła, który pozytywnie rozpatrzono w lutym 1990. Program użytkowy zakładał budowę kościoła, części katechetycznej, części mieszkalnej z biurem parafialnym oraz garaży i magazynów. W dniu 26 kwietnia 1990, decyzją architekta miejskiego, parafia Pierwszych Polskich Męczenników uzyskała pozwolenia na budowę tymczasowej kaplicy z częścią mieszkalno-katechetyczną. Względy społeczne i ekonomiczne zadecydowały o tym, że budowę prowadzono etapami, z których pierwszy miał objąć kościół. Na mocy dekretu mającego wejść w życie 12 listopada 1990 arcybiskup Jerzy Stroba ustanowił na os. Lecha ośrodek duszpasterski pw. Chrystusa Najwyższego Kapłana. 1 grudnia 1994 erygowano parafię, została wyodrębniona z pobliskiej parafii pw. Pierwszych Polskich Męczenników. Pozwolenie na budowę kościoła zostało wydane 5 października 1995 i wkrótce rozpoczęto prace^[1]. 4 czerwca 2000 w kościele została odprawiona pierwsza msza. Ostatnie prace budowlano-wykończeniowe wykonano w 2006.

Opis

Autorami projektu świątyni są: Grzegorz Augustyniak I Krzysztof Kornecki. Ze względu na zróżnicowanie funkcji w obiekcie przyjęto zasadę gabarytowego i kolorystycznego różnicowania brył. Bryła kościoła jest wyższa, licowana czerwoną cegłą, ze stromymi dachami krytymi dachówką, natomiast zabudowania parafialno-katechetyczne są niższe, kryte płaskim dachem. Kościół wznosi się na rzucie kwadratu z osią główną usytuowaną po przekątnej, wyznaczającą kierunek wschód-zachód. W nawach bocznych posiadających osobne wejścia, po lewej i prawej stronie nawy głównej znajdują się kaplice. W lewej kaplicy umieszczono obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i krucyfiks. W prawej kaplicy obraz Miłosierdzia Bożego i dwie tablice z cytatami z Dzienniczka św. Faustyny. Jedna z nich posiada ołtarz i może służyć jako kościół w dni powszednie, a w niedziele i święta pełni funkcję kaplicy dla matki z dzieckiem. Pierwotnie na ścianie prezbiterium umieszczono rzeźbę Chrystusa Najwyższego Kapłana, wykonaną przez Danutę Mączak. Obecnie to miejsce wypełnia monumentalna mozaika, której autorką jest Magdalena Czeska^[2]. Na ścianie południowej stacje drogi krzyżowej. Nad wejściem głównym znajduje się chór dostępny z dwóch klatek schodowych, jedna z nich mieści się w stalowej rotundzie będącej podporą stalowej wieży. Za ołtarzem zaprojektowano zakrystię, biuro parafialne i klatkę schodową prowadzącą do części mieszkalnej. Wejście do części mieszkalnej, biur i zakrystii znajduje się dokładnie na osi kościoła, od strony wschodniej, zaś do sal katechetycznych wchodzi się poprzez dziedziniec od strony zachodniej. Budynek jest częściowo podpiwniczony, piwnice mieszczą funkcje techniczne^[1]. W ścianie frontowej znajduje się płyta granitowa upamiętniająca „Rok Jubileuszowy–2000”.

Galeria

• 

  Widok od strony północno-zachodniej

• 

  Matka Boża z La Salette objawia się dzieciom, (figury na dziedzińcu kościoła)

Przypisy

Bibliografia

• JerzyJ. Sobczak JerzyJ., Kościoły Poznania, ZbigniewZ. Szmidt, MichałM. Woźniak (ilust.), Poznań: Wydawnictwo Debiuty, 2006, s. 29, ISBN 83-922466-4-0, OCLC 832205456 .
• Alicja Lepiarz, Agnieszka Meissner, "Poznańskie parafie", Wydawnictwo Kwartet, Poznań, 2008, s. 86-87, ISBN 978-83-60069-54-7