Kościół Krajowy Lippe

(c) User: Hombre z wikipodróże shared, CC BY-SA 3.0

Kościół Zbawiciela w Detmold

Kościół św. Mikołaja w Lemgo

Ewangelicki Kościół Krajowy Lippe (niem. Lippische Landeskirche) – jeden z 20 kościołów tworzących Kościół Ewangelicki w Niemczech z siedzibą w Dessau-Roßlau. Działa na terenie dawnego Księstwa Lippe.

Historia

W XVI wieku idee reformacji Marcina Lutra dotarły do Lemgo, największego miasta w Księstwie Leppe. W 1533 w mieście tym prowadzono protestancki porządek kościelny, od 1538 obowiązywał on dla całego księstwa. Pomimo tego, kościół uzyskał możliwość rozwoju dopiero po pokoju augsburskim w 1555^[2].

Religia panująca na danym obszarze zależała od jego władcy. Hrabia Lippe Szymon VI na przełomie XVI i XVII wieku zdecydował o przyjęciu protestantyzmu. Podczas jego panowania wprowadzono kilka innowacji w Kościele Lippe, co zaowocowało przyjęciem doktryny kalwinizmu. Toczono spory w kwestii rozumienia sakramentu Wieczerzy Pańskiej^[2].

W 1571 został ustanowiony Konsystorz Kościoła Lippe^[3].

Miasto Lemgo otrzymało w 1617 prawo do samodzielnego regulowania spraw religijnych, co było efektem podziału wyznaniowego w kościele. Teren miasta pozostawał pod wpływem luteranizmu, natomiast reszta kraju pozostała przy kalwinizmie^[2].

Do zrównania wobec prawa wyznań luterańskiego i reformowanego doszło dopiero w 1854. Zbory ewangelicko-augsburskie przystąpiły do Synodu Lippe w 1882. W 1888 pierwszym luterańskim superintendentem został Adolf Vorberg^[2].

W 1973 powołano Wspólnotę Kościołów Ewangelickich w Europie, co zapoczątkowało wzajemne zapraszanie do uczestniczenia w nabożeństwach i uroczystościach, pomimo istniejących różnic w nauczaniu luterańsko-kalwińskim. Pierwszym jej sygnatariuszem został Kościół Lippe^[2]. Kościół Krajowy Lippe był członkiem Światowego Aliansu Kościołów Reformowanych do 2010 r. i jest członkiem Światowej Wspólnoty Kościołów Reformowanych poprzez połączenie sojuszu.

Organizacja

W kościele działa 69 zborów, w tym 10 luterańskich i 58 kalwińskich. Kościół w Lockhausen-Ahmsen jest członkiem obu społeczności^[4][5]. Zbory zrzeszone są w pięć obwodów kościelnych (Klasse), z których cztery obwody mają charakter reformowany, a jeden skupia wyłącznie parafie luterańskie, rozciągając się na całym obszarze działalności kościoła^[6].

Każda parafia zarządzana jest przez radę parafialną, liczącą zwykle od dziesięciu do dwudziestu członków. Radni wybierani są przez uprawnionych do głosowania (konfirmowanych) członków zboru^[5].

Najwyższym organem kościoła jest Synod, którego członkowie wybierani są przez obwody kościelne. Synod decyduje o kwestiach związanych finansami i administracją kościelną oraz wyznacza kierunek rozwoju kościoła^[5].

Ekumenia i współpraca międzynarodowa

Kościół posiada oficjalne umowy partnerskie z Kościołem Ewangelicko-Reformowanym w Polsce, Węgierskim Kościołem Reformowanym oraz diecezją transylwańską Kościoła Reformowanego w Rumunii. Utrzymuje bliskie kontakty z Ewangelicko-Luterańskim Kościołem Litwy i Litewskim Kościołem Ewangelicko-Reformowanym^[3].

Przypisy