Kościół Matki Bożej Królowej Polski w Brodnicy

Kościół Matki Bożej Królowej Polski w Brodnicy

A/1401 z dnia 11 grudnia 2008[1]
kościół filialny
Widok od strony Dużego Rynku
Państwo	Polska
Miejscowość	Brodnica
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy
Wezwanie	Matki Bożej Królowej Polski
Wspomnienie liturgiczne	3 maja
Historia Data rozpoczęcia budowy 1827 Data zakończenia budowy 1830 Data poświęcenia 1930 Poprzednie wyznanie luteranizm (do 1945)
Dane świątyni Styl neoklasycyzm Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1 Organy • liczba głosów organy zniszczone, w świątyni znajduje się fisharmonia oraz od 2019 roku organy cyfrowe (obecnie w użyciu)
Położenie na mapie Brodnicy Kościół Matki Bożej Królowej Polski w Brodnicy
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Matki Bożej Królowej Polski w Brodnicy
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego (c) SANtosito, CC BY-SA 4.0 Kościół Matki Bożej Królowej Polski w Brodnicy
Położenie na mapie powiatu brodnickiego Kościół Matki Bożej Królowej Polski w Brodnicy
53°15′19″N 19°24′06″E/53,255278 19,401667

Kościół Matki Bożej Królowej Polski w Brodnicy – rzymskokatolicki kościół filialny należący do parafii św. Katarzyny w Brodnicy (dekanat Brodnica diecezji toruńskiej). Znajduje się w Brodnicy, w województwie kujawsko-pomorskim.

(c) Kazimierz Mendlik, CC BY-SA 3.0

Kościół widziany z wieży zamkowej

Historia

Kościół został zbudowany dla gminy ewangelickiej po zburzeniu w 1827 r. tzw. „Kamiennego Domu”, w którym do tego czasu odprawiano nabożeństwa^[2]. Kilka źródeł, w tym Katalog zabytków sztuki w Polsce, jako architekta wskazuje błędnie Stanisława Hebanowskiego, urodzonego w 1820 roku. Budowa rozpoczęła się wmurowaniem kamienia węgielnego w dniu 16 maja 1827 roku. Gotowa budowla została uroczyście poświęcona w Niedzielę Palmową (4 kwietnia) 1830 roku. Na wieży świątyni zostały zawieszone w 1834 roku dwa, zachowane do dzisiaj, dzwony żeliwne, ofiarowane przez króla Fryderyka Wilhelma III. Ostatnie nabożeństwo ewangelickie zostało odprawione przez superintendenta E. Birkholza w dzień Nowego Roku 1945 roku. W 1945 roku zostały zniszczone organy. Po drugiej wojnie światowej świątynia została przejęta na potrzeby kościoła rzymskokatolickiego. Konsekrowana w dniu 7 grudnia 1947 roku, otrzymała wezwanie Matki Bożej Królowej Polski. Od tamtej pory pełni funkcję kościoła szkolnego.

Architektura

Świątynia została wzniesiona na planie prostokąta wymiarach 33 × 17 metrów, w stylu późnoklasycystycznym, na cokole z granitowych głazów (które pochodziły między innymi z rozebranego lub rozbieranego zamku w Brodnicy), z cegły, otynkowana. Niewyodrębnione z zewnątrz prezbiterium na planie kwadratu łączy się z przyległą szerszą nawą o czterech przęsłach. Od strony wschodniej znajduje się wieża, w trzech czwartych do wnętrza korpusu, do wysokości kalenicy dachu na planie kwadratu, wyżej ośmioboczna, przekryta hełmem, zwieńczonym kulą z krzyżem. Wnętrze kościoła przekryte jest stropem oraz doświetlone oknami zamkniętymi półkoliście. Siodłowy dach pokryty jest dachówką. Na wieży kościelnej znajdują się wspomniane wyżej dwa dzwony. Większy o wymiarach: wysokość 115 cm, obwód 580 cm, mniejszy ma natomiast 85 cm wysokości i 335 cm w obwodzie. Obydwa są jednakowo oznakowane: pruski orzeł królewski, napis „BERLIN”, a pod nim rok „1834”^[3]. Z pierwotnego wyposażenia zachowały się ponadto m.in. drzwi wraz z okuciami, ławki dla wiernych, wyposażenie zakrystii.

Przypisy