Kościół Matki Bożej Szkaplerznej i św. Dominika w Łabuniach

Kościół Matki Bożej Szkaplerznej i św. Dominika
Distinctive emblem for cultural property.svg A/825[1] z dnia 11.1956 i z 5.06.1992
kościół parafialny
Ilustracja
widok od frontu
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Łabunie

Adres

ul. Kościelna

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

parafia

Matki Bożej Szkaplerznej i św. Dominika

Wezwanie

Matki Boskiej Szkaplerznej i św. Dominika

Wspomnienie liturgiczne

niedziela po 16 lipca i niedziela po 4 sierpnia

Położenie na mapie gminy Łabunie
Mapa konturowa gminy Łabunie, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Szkaplerznej i św. Dominika”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Szkaplerznej i św. Dominika”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Szkaplerznej i św. Dominika”
Ziemia50°39′22,5″N 23°21′35,9″E/50,656250 23,359972

Kościół Matki Bożej Szkaplerznej i świętego Dominikarzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Krasnobród diecezji zamojsko-lubaczowskiej).

Historia

Jest to świątynia odbudowana na początku XVII wieku, konsekrowana została w 1605 roku przez biskupa Jerzego Zamoyskiego. Przez stulecia była wielokrotnie restaurowana i przebudowywana (kolatorami wówczas byli już Zamoyscy), m.in. od strony frontowej została dobudowana obszerna kruchta i dach został obniżony. Przez renowacje i przebudowy został zniekształcony pierwotny styl świątyni (została odbudowana na początku XVII wieku w stylu renesansu lubelskiego). Jeden z ważniejszych remontów został przeprowadzony w 1855 roku, natomiast w 1871 roku wyremontowano dach. Później została dobudowana z prawej strony kaplica, w której umieszczone są grobowce rodziny Tarnowskich. Fundatorką tej kaplicy była Antonina Tarnowska. W 1879 roku wnętrze zostało odnowione, a w 1935 roku świątynia została wymalowana. Podczas wojny (1942-1944) została zamieniona na magazyn zbożowy. Po zakończeniu II wojny światowej m.in. wyremontowano dach w latach 1948-1950, natomiast w latach 1997-9 zostały odnowione ołtarze i rzeźby.

Architektura

Budowla jest murowana, wzniesiona z kamienia i cegły, posiada jedną nawę, reprezentuje styl renesansu lubelskiego (bryła budowli uległa zniekształceniu po licznych przeróbkach i remontch), przy prezbiterium jest umieszczona zakrystia, od strony południowej świątyni znajduje się wyżej wymieniona kaplica (dobudowana po 1870 roku), nad nawą znajduje się wieżyczka na sygnaturkę, wnętrze jest wymalowane gładko, posadzka została wykonana z terakoty.

Wyposażenie

(c) Jakub Kruczek, licencja: CC BY 3.0
Wnętrze świątyni

Ołtarze

Ołtarz główny

Ołtarz główny jest wykonany z drzewa sosnowego i lipowego (powstał pod koniec XIX wieku). W ołtarzu tym znajdują się 3 obrazy: św. Antoniego, przeniesiony w 1866 roku z Radecznicy razem z ołtarzem (ołtarz spalił się w 1896 roku, natomiast obraz został tylko uszkodzony), św. Antoniego i Matki Bożej Szkaplerznej.

Ołtarze boczne

Świątynia posiada kilka ołtarzy bocznych, także wykonanych z drewna. Po prawej stronie świątyni znajdują się ołtarze:

  1. posiadający obrazy: św. Teresy od Dzieciątka Jezus, św. Stanisława Kostki, Pana Jezusa Ukrzyżowanego;
  2. posiadający obrazy: św. Mikołaja i św. Jana Nepomucena;
  3. posiadający obrazy: Matki Bożej z Dzieciątkiem (zniszczony) i św. Dominika.

Po lewej:

  1. posiadający obrazy: św. Izydora i św. Walentego, Pana Jezusa Miłosiernego;
  2. posiadający obrazy: Matki Bożej Bolesnej i św. Franciszka.

Pozostałe

Na ścianach znajdują się obrazy, namalowane na płótnie, przedstawiające tajemnice różańcowe.

W nawie są umieszczone ławki i konfesjonały wykonane po 1946 roku. Na chórze muzycznym są umieszczone organy o 10 głosach, kupione w 1896 roku i remontowane m.in. w 1974 roku[2].

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2021 [dostęp 2020-04-20].
  2. Parafia pw. Matki Bożej Szkaplerznej - Łabunie. Diecezja zamojsko-lubaczowska. [dostęp 2020-04-20].

Media użyte na tej stronie

Lublin Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Lublin Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 52.35 N
  • S: 50.20 N
  • W: 21.52 E
  • E: 24.25 E
Distinctive emblem for cultural property.svg
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
Łabunie - kościół (09).jpg
(c) Jakub Kruczek, licencja: CC BY 3.0
Łabunie - rzymskokatolicki kościół parafialny p.w. Matki Boskiej Szkaplerznej i św. Dominika, 1605, XVIII
Łabunie, kościół pw. MB Szkaplerznej i św. Dominika.jpg
Autor: Template:MPaweł, Licencja: CC0
Łabunie - rzymskokatolicki kościół parafialny p.w. Matki Boskiej Szkaplerznej i św. Dominika, 1605, XVIII