Kościół Matki Boskiej Oliwnej (Alaquàs)

Kościół Matki Boskiej Oliwnej (Alaquàs)
Iglesia de Nuestra Señora del Olivar
Państwo	Hiszpania
Miejscowość	Alaquàs
Typ budynku	Kościół
	Położenie na mapie Hiszpanii Kościół Matki Boskiej Oliwnej (Alaquàs)
	39°27′24″N 0°27′41″W/39,456667 -0,461389

Dzwonnica i kościół

Kościół Matki Boskiej Oliwnej – świątynia katolicka położona na placu Plaza de España^[1] w gminie Alaquàs. Jest to zabytek lokalny o numerze identyfikacyjnym 46.14.005-002^[2].

Historia

Świątynia była na początku pustelnią starego klasztoru Minimitów, którego zwiechrznikiem był błogosławiony Gaspar Bono. Pierwotna pustelnia została zbudowana w XIV wieku. Do 1537 r. Był okupowany przez braci dominikanów, a w 1887 r. Okupowany przez zakonnice oblackie^[3]. W XVII i XVIII w kompleksie przeprowadzono przebudowy^[1].

Lokalna tradycja przypisuje pochodzenie wizerunku Matki Bożej z Gaju Oliwnego od spotkania przez nią lokalnego farmera, który znalazł wizerunek podczas pracy na roli, przykryty dzwonem około 1300 roku^[1].

Parafia została stworzona 2 lutego 1973 r.^[4]

Opis

Jest to duża świątynia z neoklasyczną fasadą. Drzwi są prostokątne, z dołączonymi pilastrami. Na nim znajduje się fronton wykończony w kształcie trójkąta. Na ścianie znajduje się ceramiczny ołtarz nawiązujący do odkrycia Matki Boskiej. Dach jest dwustronny. Na górze znajduje się kopuła z latarnią^[1].

Dzwonnica ma dwa korpusy, z których górny jest bardziej ozdobiony i mieści zegar^[1].

Wnętrze jest przestronne. Konstrukcja kościoła ma kształt krzyża. Chór opiera się na nierównym łuku i zajmuje całą górę budynku. Pod chórem znajduje się kaplica poświęcona San Fermín. Po bokach znajdują się inne kaplice: po prawej stronie znajduje się Chrystus Dobrej Śmierci i Tabernakulum oraz bogato zdobiony nagrobek z 1763 r. Kaplice po lewej stronie poświęcone są Dziewicy Nieustającej Pomocy, Błogosławionemu Gasparowi Bono i Świętemu Michałowi. Prezbiterium jest kwadratowe i szerokie. Stoi na trybunach i przykryte jest pustym sklepieniem. Obraz Matki Boskiej jest czczony w niszy neoklasycznego ołtarza^[1].