Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Radomiu

Kościół Najświętszego Serca Jezusowego
w Radomiu

280/A/85 z dnia 22.02.1985
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Radom
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	Najświętszego Serca Jezusowego
Wezwanie	Najświętszego Serca Jezusa
Historia Data powołania • dekret wydał 28 kwietnia 1921 bp Marian Ryx, biskup sandomierski Data rozpoczęcia budowy 1931 Data zakończenia budowy 1950 Data poświęcenia 25 listopada 1966 Aktualne przeznaczenie diecezja radomska
Dane świątyni Styl neorenesans Architekt Stefan Szyller Świątynia • materiał bud. • cegła
Położenie na mapie Radomia Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Radomiu
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Radomiu
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Radomiu
51°23′14″N 21°10′31″E/51,387222 21,175278

Kościół Najświętszego Serca Jezusowego w Radomiu – rzymskokatolicki kościół parafialny w Radomiu w dzielnicy Glinice, należący do Parafii Najświętszego Serca Jezusowego. Mieści się przy ulicy Juliusza Słowackiego. Należy do dekanatu Radom-Wschód. Obiekt jest częścią szlaku turystycznego Zabytki Radomia^[1]. W 2012 roku proboszcz ks. Roman Adamczyk podjął się rozpoczęcia remontu kościoła. Wyremontowano wieżę główną, wieże boczne, front oraz plac przed kościołem do początku arkad. W 2017 remont został zakończony^[2].

Historia

Świątynię zaprojektował architekt Stefan Szyller z Warszawy. Budowę rozpoczęto w 1931 rok przez księży: ks. Jana Węglickiego i ks. Stanisława Głąbińskiego. Do 1939 roku budowla nie została ukończona. W czasie II wojny światowej, w wyniku ostrzału sowieckiego od strony Skaryszewa, budowana świątynia została częściowo uszkodzona. Po wojnie budowę kościoła prowadzili: ks. Jan Wiącek (do 1949 roku), ks. Adam Łukasiewicz (1949–1953, ks. Stanisław Flont (1953–1954). Ostatecznie budowa została zakończona i zostało skompletowane wyposażenie świątyni w czasie urzędowania księdza Stefana Popisa (1954–1966). Budowla została poświęcona w dniu 10 grudnia 1950 roku przez biskupa Jana Kantego Lorka. W dniu 25 listopada 1966 roku biskup Piotr Gołębiowski konsekrował budowlę.

Architektura

Figura Chrystusa na fasadzie kościoła

Jest to świątynia murowana, wzniesiona z kamienia i cegły, reprezentuje styl neorenesansowy, posiada trzy nawy z transeptem. Nawy boczne są niższe, wyodrębnione przez potężne kolumny i filary. Fasada główna jest rozbudowana architektonicznie: posiada kolumny, portale, arkady na flankach z wieżyczkami. Wieża, posiadająca trzy kondygnacje, jest usytuowana centralnie, w przyziemiu mieści się kruchta, nad którą znajduje się chór muzyczny. Część środkowa chóru wchodzi półkoliście w nawę^[3].

Przypisy