Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Biszczy

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa

A/1472 z dnia 24.06.1983
kościół parafialny
Widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Miejscowość	Biszcza
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
Diecezja	Diecezja zamojsko-lubaczowska
Wezwanie	Najświętsze Serce Pana Jezusa
Historia Data zakończenia budowy 1912 Data poświęcenia 1912 Aktualne przeznaczenie czynny kościół Poprzednie wyznanie prawosławie
Dane świątyni Styl styl rosyjsko-bizantyński Architekt Koczorowski Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 2 Liczba naw 1 Organy • liczba głosów 10
Położenie na mapie gminy Biszcza Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa
Położenie na mapie województwa lubelskiego Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa
Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa
50°24′02″N 22°38′59″E/50,400556 22,649722

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Biszczy – rzymskokatolicki kościół w Biszczy, wzniesiony jako cerkiew prawosławna.

Historia

Okres prawosławny i unicki

Pierwsza prawosławna świątynia w Biszczy wzmiankowana jest w r. 1582. Po podpisaniu aktu unii brzeskiej miejscowa parafia przyjęła jej postanowienia. Ponownie stała się parafią prawosławną wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875^[1]. W 1819 miejscowa cerkiew została gruntownie odremontowana i powiększona. W 1912 na miejscu kilku starszych cerkwi (wszystkie były drewniane)^[1] wzniesiono nową, murowaną. Autorem projektu budynku był inżynier Koczorowski, zaś budowę sfinansowała administracja rosyjska. Całość reprezentuje styl bizantyńsko-rosyjski^[2].

Okres katolicki po I wojnie światowej

Obiekt został już po kilku latach od otwarcia, w 1919, przejęty na rzecz Kościoła katolickiego i pozostał siedzibą parafii łacińskiej mimo starań prawosławnych o odzyskanie świątyni^[2]. Za przekazaniem obiektu katolikom zdecydowanie opowiadał się rzymskokatolicki biskup lubelski Marian Leon Fulman i to jego postawa zdecydowała o dalszych losach obiektu^[3]. Kościołem administrowali jezuici. W okresie międzywojennym został on częściowo przebudowany, by w pełni odpowiadał wymogom liturgii rzymskokatolickiej.

Okres prawosławny w trakcie II wojnie światowej

W czasie II wojny światowej ponownie został przejęty przez prawosławnych^[a][2].

Okres katolicki po II wojnie światowej

W 1945 budynek ponownie stał się świątynią katolicką i został po raz drugi wyremontowany. W latach 1972 i 1974 rozebrano dwie wieże, które zastąpiła pojedyncza wieża na frontonie i sygnaturka nad nawą. Cały budynek z zewnątrz pokrywa kremowa terakota. Pierwotnie cechy stylowe obiektu zostały częściowo zatracone w toku późniejszych przebudów. W 1945 w kościele pojawił się ołtarz główny z obrazami Serca Pana Jezusa, Matki Boskiej Częstochowskiej, Świętej Rodziny i Stygmatów św. Franciszka z Asyżu. W 1966 do świątyni wstawiono ołtarz boczny. W kościele wykorzystywane są także dziesięciogłosowe organy^[2].

Otoczenie

Pierwotnie plac otaczający cerkiew w Biszczy pełnił funkcje cmentarza. Nekropolię unicką, następnie prawosławną, poza zabudową wsi wytyczono przed r. 1830, być może podczas prac remontowych w cerkwi w 1819. Cmentarz rzymskokatolicki w Biszczy powstał na drugim krańcu miejscowości w roku powstania parafii łacińskiej (1919)^[1].

Uwagi

Przypisy