Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nakle Śląskim

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nakle Śląskim

Kościół parafialny
Widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Nakło Śląskie
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nakle Śląskim
Wezwanie	Serce Jezusa
Historia Data rozpoczęcia budowy 1892 Data zakończenia budowy 1894 Aktualne przeznaczenie Kościół parafialny
Dane świątyni Styl neoromanizm Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 3
Położenie na mapie gminy Świerklaniec Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nakle Śląskim
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nakle Śląskim
Położenie na mapie województwa śląskiego Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nakle Śląskim
Położenie na mapie powiatu tarnogórskiego Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nakle Śląskim
50°26′27,5″N 18°53′58,1″E/50,440972 18,899472

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nakle Śląskim – rzymskokatolicki kościół parafialny położony w Nakle Śląskim (powiat tarnogórski, województwo śląskie).

Historia

Pierwotnie wieś należała do parafii w Żyglinie. 18 sierpnia 1892 wmurowano kamień węgielny pod budowę obecnego kościoła. Proboszczem w Żyglinie był wówczas ksiądz Karol Klose. 90 procent funduszy na budowę świątyni przekazał niemiecki katolicki potentat przemysłowy, hrabia Łazarz IV Henckel von Donnersmarck. Budowę fizycznie i datkami wspierali parafianie. Konsekracji kościoła dokonał nieprzychylny Polakom^[1] kardynał Jerzy Kopp 24 października 1894. Obiekt zaprojektowano na pomieszczenie około 1500 osób. Pierwszym proboszczem został Rudolf Anderko, a następnym Paweł Marx, popularyzator trzeźwości. Od 1920 do 1945 proboszczem był Ernest Kudelko, który napisał dwutomową historię kościoła i parafii - cenny dokument z historii tej części Śląska. Po II wojnie światowej kościół był dwukrotnie malowany, założono ogrzewanie, nagłośnienie, a także zmieniono całkowicie wystrój prezbiterium^[2].

Architektura

Kościół

Projektantem kościoła był Hugo Heer z Wiednia, pochodzący z Bytomia. Świątynia zbudowana z cegły jest neoromańska, trójnawowa, orientowana, z elementami sztuki bizantyńskiej. Posiada plan centralny: w kwadrat wpisano ośmiokąt, który został zwieńczony ośmiokątną kopułą. Od zachodu dwie niezbyt wysokie wieże postawiono po obu stronach głównego wejścia do obiektu. Prezbiterium jest zamknięte trójbocznie^[3].

Mauzoleum

Po północnej stronie kościoła stoi ceglane, neoromańskie mauzoleum Donnersmarcków zbudowane w 1889 na planie krzyża greckiego^[4]. Złożono w nim m.in. szczątki fundatora, Łazarza Henckla von Donnersmarcka i jego małżonki, Marii^[3]. W mauzoleum umieszczone są również epitafia członków rodziny von Donnersmarck, zmarłych po 1945 poza Polską^[4].

Dom opieki

W pobliżu świątyni od 1899 funkcjonuje dom opieki, prowadzony przez siostry boromeuszki, poprzednio znany jako Zakład św. Łazarza. Wzniesiono go dla sierot po górnikach, którzy ponieśli śmierć w kopalniach Donnersmarcków^[3]. Potem służył również dzieciom upośledzonym umysłowo^[4].

Galeria

Wnętrze

Tympanon

Mauzoleum Donnersmarcków

Przypisy