Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Karsiborze

Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Karsiborze

A-344 z 12.08.1961
kościół filialny
Widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Karsibór
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Wawrzyńca w Rudkach
Wezwanie	Narodzenie Najświętszej Maryi Panny
Historia Aktualne przeznaczenie świątynia katolicka
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • mur pruski Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy wiejskiej Wałcz Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Karsiborze
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Karsiborze
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Karsiborze
Położenie na mapie powiatu wałeckiego Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Karsiborze
53°21′10,8″N 16°23′51,1″E/53,353000 16,397528

Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Karsiborze – nieczynny kościół położony w północno-wschodniej części wsi Karsibór (powiat wałecki, województwo zachodniopomorskie). 12 sierpnia 1961 został wpisany do rejestru zabytków pod numerem 344 (obecnie jest to numer 757)^[1]. Należy do parafii św. Wawrzyńca w Rudkach.

Historia

Nowy kościół z 1987

Prawdopodobnie świątynia chrześcijańska istniała we wsi (założonej przez Golców z Kłębowca) już w 1565, a w 1629 obsadzona była przez pastorów protestanckich, m.in. znanych z zapisów Daniela Batheniusa i Johanna Schefflera. W 1817 karsiborską gminę protestancką przyłączono do gminy w Golcach.

W 1819 zbudowano nowy kościół z muru pruskiego, który istnieje do dziś. Na przełomie XIX i XX wieku wymieniono całkowicie ścianę zachodnią na ceglaną i wstawiono część nowych okien w całym budynku.

Kościół został poświęcony 8 września 1945, a w 1946 przeniesiono do niego zabytkowy, barokowy ołtarz ze świątyni w Wielbokach. Budynek był konserwowany w 1960, a rok później wpisano go do rejestru zabytków. W 1978 dobudowano do kościoła przybudówkę, a około 1981 wyremontowano dach^[2].

W 1987 w pobliżu kościoła wybudowano nową świątynię^[3] murowaną i od tego czasu stary kościół popada w ruinę^[2].

Architektura

Salowy obiekt wzniesiono na planie prostokąta z muru pruskiego (cegła palona), na cokole z głazów narzutowych. Ściana zachodnia jest w całości wykonana z cegły, pochodzącej z przełomu XIX i XX wieku (została wówczas zupełnie wymieniona łącznie z wstawieniem nowej stolarki okiennej i drzwiowej). W trakcie tego remontu wydzielono wewnętrznymi ścianami kruchtę pod emporą organową. Od wschodu istnieje zakrystia z dachem pulpitowym, a od zachodu przybudowana jest sześciokątna wieża z iglicowym dachem, o jedną kondygnację wyższa niż korpus nawowy kryty dachem naczółkowym. Część ścian oszalowana jest deskami^[2].

Przypisy