Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Ħamrun

Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

Knisja tal-Immakulata Kunċizzjoni

kościół parafialny
(c) NickGeorge1993 z angielskiej Wikipedii, CC BY-SA 4.0 Fasada kościoła (2016)
Państwo	Malta
Miejscowość	Ħamrun
Adres	Triq Manwel Magri
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Archidiecezja	maltańska
Wezwanie	Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Historia Data rozpoczęcia budowy 1958 Data zakończenia budowy 1963 Data poświęcenia 28 maja 1988
Dane świątyni Styl klasycystyczny (zewnętrznie) Architekt Ġużè Damato Świątynia • materiał bud. • długość • szerokość • wapień, beton 40 m 15 m Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1
Położenie na mapie Malty Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie Morza Śródziemnego Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
35°53′18,6″N 14°29′19,0″E/35,888500 14,488611

Kościół parafialny Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (malt. Knisja Parrokjali tal-Immakulata Kunċizzjoni, ang. Parish Church of the Immaculate Conception of Our Lady) – rzymskokatolicki kościół parafialny w Ħamrun na Malcie. Został zbudowany w latach 1958–1963 i przejął rolę oratorium poświęconego Niepokalanemu Poczęciu, które powstało w Ħamrun w 1923. Od 1968 kościół jest kościołem parafialnym.

Historia

Oratorium poświęcone Niepokalanemu Poczęciu zostało założone w Ħamrun przez Paula Burlo 15 maja 1923. Początkowo mieściło się w prywatnym mieszkaniu, zaś przez kolejne dwie dekady jego lokalizacja była kilkakrotnie przenoszona. Po śmierci Burlo w 1950 oratorium przejął ks. Edgar Vella i zaplanował budowę stałego kościoła. Z pomocą arcybiskupa Mikiela Gonziego i ks. Matthew Chircopa, proboszcza z kościoła parafialnego św. Kajetana, ks. Vella nabył działkę, po której wcześniej biegł trakt kolejowy Malta Railway, aby na nim zbudować nowy kościół^[1].

Nowy kościół zaprojektował architekt Ġużè Damato, a wybudował go budowniczy Geraldu Camilleri. Kamień węgielny położył 23 marca 1958 biskup Emanuel Galea, a pod koniec roku ukończono budowę podpiwniczenia i używano go do odprawiania mszy. Do śmierci Velli w 1962 budynek był prawie gotowy, ale wkrótce potem prace wstrzymano z powodu niespłaconych długów. Budowę, aż do jej zakończenia kontynuował ks. Joseph Mifsud Bonnici, mając do pomocy lokalnych wolontariuszy. Kościół został zainaugurowany przez biskupa Galeę 14 sierpnia 1963^[1].

W latach po II wojnie światowej teren, na którym zbudowano kościół szybko się rozwijał^[2]. Świątynia została oficjalnie poświęcona przez arcybiskupa Josepha Merciecę 28 maja 1988^[1][2].

Architektura

Zewnętrznie kościół zbudowany jest w stylu klasycystycznym, ma małą betonową kopułę i pojedynczą dzwonnicę. Ma około 40 m długości i 15 m szerokości. W środku znajduje się jeden ołtarz ustawiony przed sanktuarium, które składa się z trzech dużych nisz. Dwie zakrystie znajdują się z tyłu budynku^[1].

Dzieła sztuki

Sanktuarium kościoła zawiera mozaikę Niepokalanego Poczęcia, która jest wzorowana na XVII-wiecznym obrazie Bartolomé Estebana Murillo La Immaculada de Soult. Mozaika została wykonana przez T. Sarti z Pietrasanta i została odsłonięta 25 czerwca 1983. W zakrystii znajduje się kopia obrazu Murillo wykonana przez siostry franciszkanki z Egiptu, która była obrazem tytularnym kościoła przed montażem mozaiki. Wcześniej istniał inny ołtarz, który pochodził z oratorium Paula Burlo^[1].

W kościele znajduje się również tytularna figura z 1903 Niepokalane Poczęcie, wykonana przez R. Zanzio & Co w Rzymie i podarowana kościołowi przez Arcybractwo św. Franciszka z Valletty w 1985. Przed 1985 w kościele znajdowały się również dwie inne rzeźby tytularne, z których pierwsza została zamówiona przez Burlo do oratorium. W kościele znajdują się również figury św. Józefa i Matki Boskiej Bolesnej; ta ostatnia jest dziełem rzeźbiarza Wistina Camilleriego^[1].

Przypisy