Kościół Santa Maria della Visitazione w Wenecji

Kościół Santa Maria della Visitazione w Wenecji

Chiesa di Santa Maria della Visitazione

oratorium
Fasada kościoła od strony Canale della Giudecca
Państwo	Włochy
Miejscowość	Wenecja
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
	Patriarchat Wenecji
Wezwanie	Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny
Historia Data rozpoczęcia budowy 1493 Data zakończenia budowy 1524 Data poświęcenia 1524 Aktualne przeznaczenie kaplica Centro Culturale Don Orione Artigianelli
Dane świątyni Styl renesansowy Architekt Tullio Lombardo lub Mauro Codussi Świątynia • materiał bud. • cegła, marmur Liczba naw 1
Położenie na mapie Wenecji Kościół Santa Maria della Visitazione w Wenecji
Położenie na mapie Włoch Kościół Santa Maria della Visitazione w Wenecji
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej Kościół Santa Maria della Visitazione w Wenecji
45°25′46,42″N 12°19′35,87″E/45,429561 12,326631
Strona internetowa

Prezbiterium

Kasetonowy strop

Kościół Santa Maria della Visitazione w Wenecji (pol. kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, zwany również chiesa degli Artigianelli lub San Gerolamo dei Gesuati) – rzymskokatolicki kościół w Wenecji (dzielnica (sestiere) Dorsoduro). Znajduje się w parafii Santa Maria del Rosario w Patriarchacie Wenecji.

Historia

Kościół został zbudowany przez zakon jezuatów na miejscu oratorium, istniejącego od czasu ich przybycia do Wenecji w 1390 roku. Kościół przypuszczalnie zaprojektował Tullio Lombardo lub Mauro Codussi. Prace budowlane rozpoczęły się w 1493 roku, a zakończyły wraz z poświęceniem świątyni w 1524 roku^[1]. Otrzymała ona wezwanie Santa Maria della Visitazione (Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny). W 1669 roku klasztor i kościół nabyli dominikanie, którzy wybudowali nowy kościół, Santa Maria del Rosario (Matki Bożej Różańcowej) i rozpoczęli rozbudowę klasztoru pod kierunkiem architekta Giorgia Massariego^[2]. W 1750 roku obecny kościół został przekształcony w bibliotekę. W 1810 roku, za czasu rządów Napoleona kościół został zamknięty i ograbiony z dzieł sztuki. Ponownie otwarty w 1825 roku^[1]. Klasztor w latach 1815–1850 znajdował się w gestii Magistratu Wenecji pełniąc funkcję sierocińca. W latach 1851–1866 sierociniec prowadziło Zgromadzenie Ojców Somaskich, a od 1867 roku Congregazione di Carità, która w 1923 roku wystawiła go na sprzedaż. 4 sierpnia tego samego roku nabył go Alojzy Orione z zamiarem kontynuowania dotychczasowej działalności^[2]. Kościół Santa Maria della Visitazione był odnawiany w 1884 roku oraz w latach 1947–1948. Obecnie jest kaplicą Instytutu im. Ojca Orione (Centro Culturale Don Orione Artigianelli). W 1970 roku rozpoczęto w nim remont cennego kasetonowego stropu, który zakończono w połowie lat 90.^[1].

Architektura

Wygląd zewnętrzny

Fasada jest przypuszczalnie dziełem Lombardiego z dodatkami Codussiego. Wpływ tego ostatniego jest widoczny zwłaszcza w portalu^[3]. Fasadę wieńczą posągi Najświętszego Zbawiciela i dwóch świętych, wykonane w tym samym czasie, co ona. Po prawej stronie widnieje tzw. paszcza lwa (bocca di leone), do której można było wrzucać anonimowe skargi^[1].

Wnętrze

Wnętrze, zaprojektowane przez Francesco da Mandello jest jednonawowe ze ślepą kopułą nad prezbiterium. Płaski strop pokrywa 58 kasetonów z portretami świętych i proroków, których autorstwo przypisywane jest Pietro Paolo Agabitiemu. Flankujące wejście korynckie kolumny pochodzą z rozebranego oratorium kaplicy apsydzie znajduje się para bocznych ołtarzy^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Guido Zucchoni: Venezia: guida all'architettura. Lupatoto: Arsenale Editrice, 1993. ISBN 978-88-7743-129-5. (wł.).