Kościół Trójcy Przenajświętszej w Zambrowie

Kościół Trójcy Przenajświętszej w Zambrowie

A-237 z 05.11.1986[1]
kościół parafialny
fasada frontowa
Państwo	Polska
Miejscowość	Zambrów
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Trójcy Przenajświętszej w Zambrowie
Wezwanie	Trójcy Przenajświętszej
Historia Data rozpoczęcia budowy 1874 Data zakończenia budowy 1879 Data poświęcenia 1925
Dane świątyni Styl neoromanizm Architekt Bolesław Muklanowicz Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 2 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 3
Położenie na mapie Zambrowa Kościół Trójcy Przenajświętszej w Zambrowie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Trójcy Przenajświętszej w Zambrowie
Położenie na mapie województwa podlaskiego Kościół Trójcy Przenajświętszej w Zambrowie
Położenie na mapie powiatu zambrowskiego Kościół Trójcy Przenajświętszej w Zambrowie
52°58′57,03″N 22°14′42,04″E/52,982508 22,245011

Kościół Trójcy Przenajświętszej w Zambrowie – rzymskokatolicki kościół parafialny w mieście Zambrów, w województwie podlaskim. Należy do dekanatu Zambrów diecezji łomżyńskiej.

Wnętrze świątyni

Historia

Obecna świątynia murowana została wzniesiona w latach 1874-1879 dzięki staraniom księży: Pawła Makowskiego i Aleksandra Mioduszewskiego. W dniu 4 czerwca 1925 roku świątynię konsekrował biskup łomżyński Romuald Jałbrzykowski. W czasie II wojny światowej budowla uległa znacznemu zniszczeniu, odrestaurowana została po wojnie dzięki staraniom księdza proboszcza Aleksandra Srzednickiego. W latach 1990-1995 świątynia została gruntownie wyremontowana dzięki staraniom księdza proboszcza Józefa Milanowskiego^[2].

Architektura i wyposażenie

Kościół został wzniesiony w stylu neoromańskim według projektu architekta z Warszawy, Bolesława Muklanowicza. Świątynia została wybudowana na planie krzyża łacińskiego. Na ścianach nawy znajdują się małe i okrągłe oraz wąskie i podłużne okna. Przy elewacji frontowej zwracają uwagę dwie wysokie wieże. Wnętrze budowli reprezentuje styl neoromański, który wyróżnia się prostotą, proporcjonalnością oraz małą ilością dekoracji. We wnętrzu znajdują się dwa rzędy filarów, które są połączone ze sobą ozdobnymi łukami. Na sklepieniu kościoła można zobaczyć ciekawe zdobienia. Wyposażenie wnętrza ma charakter zabytkowy. Do jego elementów należą m.in.: epitafium inskrypcyjne Bartłomieja Laskowskiego, ufundowane w 1655 roku, epitafium inskrypcyjne Ignacego Jana Dąbrowskiego (1865 r.), epitafium inskrypcyjne Jana Mleczko (1868 r.) i jego małżonki Konstancji (1882 r.), barokowa monstrancja (1698 r.), barokowa puszka (1626 r.), klasycystyczna puszka (1825 r.), neobarokowy krzyż ołtarzowy (koniec XIX w.)^[3].

Przypisy