Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego w Dzierkowszczyźnie

Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego
w Dzierkowszczyźnie
Касцёл Унебаўшэсця Пана у Дзеркаўшчыне
	213Г000381
	kościół parafialny
	; Widok kościoła
Państwo	Białoruś
Miejscowość	Dzierkowszczyzna
Wyznanie	katolickie
Kościół	Kościół łaciński
Parafia	Parafia Wniebowstąpienia Pańskiego w Dzierkowszczyźnie
Wezwanie	Wniebowstąpienia Pańskiego
Wspomnienie liturgiczne	40 dzień od Wielkanocy
Historia
Data rozpoczęcia budowy	7 maja 1822
Data poświęcenia	15 maja 1990
Data odbudowy	1989-1990
Fundator	Leon Domejko
Dane świątyni
Styl	Eklektyzm z elementami klasycyzmu
Świątynia; • materiał bud.; • długość; • szerokość	; • kamień; 40 m; 25 m
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 3
Liczba naw	1
Dzwonnica; • typ dzwonnicy	; wolnostojąca
	Położenie na mapie obwodu witebskiego Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego; w Dzierkowszczyźnie
	Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego; w Dzierkowszczyźnie
	55°03′53,1″N 27°33′57,1″E/55,064750 27,565861

Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego w Dzierkowszczyźnie – kościół parafialny w Dzierkowszczyźnie na Białorusi.

Historia

Kościół wybudowano w latach 1817-1822^[1]. Budowę ukończono 7 maja 1822 roku. Fundatorem był Leon Domeyko. Był to kościół filialny parafii w Duniłowiczach. Podczas II wojny światowej spłonęły wieże i uszkodzony został dach świątyni. W 1963 roku kościół został zajęty przez państwo i przekazany kołchozowi na spichlerz. Władze wyłamały zamki, część inwentarza kościelnego została wywieziona do Głębokiego, pozostałe przedmioty zostały zniszczone i spalone na podwórzu świątyni. Zarządzany przez kołchoz budynek popadł w zaniedbanie. Po zawaleniu się dachu, zostały z niego jedynie mury i kolumny. Rozszabrowany został też grób fundatora Leona Domeyki^[1].

Wiosną 1989 roku ksiądz Uładzisłau Zawalniuk przed ruinami celebrował mszę świętą w intencji zwrócenia kościoła. Tego samego roku kościół zwrócono wiernym, a następnie mimo problemów ze zdobyciem materiałów budowlanych i braku środków odbudowano w ciągu dziesięciu miesięcy. Stało się to dzięki ofiarności i entuzjazmowi mieszkańców, z których wielu pracowało na budowie za darmo, a niektórzy przekazali na jej cel oszczędności swojego życia. Do kościoła wróciły ocalone przez wiernych figury świętych^[1]. 15 maja 1990 roku świątynia została ponownie konsekrowana przez ks. biskupa Tadeusza Kondrusiewicza.

W 2015 roku parafia obchodziła 25-lecie odnowienia kościoła. Mszy Świętej przewodniczył ks. biskup Oleg Butkiewicz^[2].

Architektura

Kamienny budynek jest zabytkiem architektury eklektycznej o rysach klasycyzmu, m.in. kasetony nad nawą oraz wzornictwo polichromii (m.in. filary). Świątynię otacza kamienny mur z piętrową dzwonnicą. Główną fasadę budynku ozdabia czterokolumnowy portyk. Na wschodniej fasadzie kościoła znajduje się tablica nagrobna fundatora Leona Domejki. Ściany budynku ozdobiono tzw. techniką rodzynkową. Polega ona na tym, że w zaprawę otaczającą duże kamienie tworzące zrąb ścian, wklejone są niczym rodzynki małe kamyczki.