Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Krzyżowicach

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
771/64 z dnia 08.04.1964[1]
kościół filialny
widok od frontu
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Miejscowość	Krzyżowice
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Najświętszego Serca Pana Jezusa
Wezwanie	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Wspomnienie liturgiczne	15 sierpnia
Historia Data zakończenia budowy 1580 początek XV wieku (prezbiterium) Aktualne przeznaczenie kościół filialny Poprzednie wyznanie protestantyzm
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • szachulec (nawa) drewno (wieża) cegła (prezbiterium) Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Olszanka Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie województwa opolskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie powiatu brzeskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
50°48′24,0″N 17°27′35,6″E/50,806667 17,459889

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – rzymskokatolicki kościół filialny należący do Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Pogorzeli w dekanacie Brzeg południe archidiecezji wrocławskiej.

Historia kościoła

Jest to budowla poewangelicka wzniesiona w 1580 roku. Gotyckie prezbiterium powstało na początku XV wieku. W XVII wieku we wnętrzu świątyni zostały wzniesione drewniane empory. W 1830 i 2000 roku kościół był remontowany. W 1945 roku budowla została przejęta przez katolików. W 1963 roku została odkryta polichromia w prezbiterium powstała zapewne w latach 1418 – 1428. Została oczyszczona w latach 80. XX wieku.

Architektura

Świątynia jest szachulcowa (nawa ma konstrukcję słupowo–ramową). Murowane gotyckie prezbiterium jest trójbocznie zamknięte i oszkarpowane, z boku mieści się zakrystia. Z boku nawy znajduje się kaplica pogrzebowa. Od frontu znajduje się drewniana wieża o konstrukcji słupowej, jej ściany zwężają się ku górnej części. Zwieńcza ją ośmioboczny gontowy iglicowy dach hełmowy. Budowla nakryta jest dachem jednokalenicowym, złożonym z gontów. Wnętrze świątyni jest otynkowane i nakryte drewnianym płaskim stropem podpartym słupami. Chór muzyczny jest podparty słupami i ma prostą linię parapetu. W prezbiterium znajduje się gotycka polichromia figuralna z początku XV wieku naśladująca arrasy. Są na niej przedstawione sceny: Pokłonu Trzech Króli, Ukrzyżowania, Męczeństwa Dziesięciu Tysięcy, postacie Świętego Jerzego i Oblicza Chrystusa. Ołtarz główny ma późnorenesansowe elementy w zwieńczeniu pochodzące z początku XVII wieku. Ambona w stylu późnorenesansowym pochodzi z 1614 roku i ma gotycką podstawę z około XV wieku. Figura anioła w stylu późnobarokowym pochodzi z XVIII wieku i podtrzymuje misę kamiennej chrzcielnicy z około 1500 roku. Witraże powstały w 1907 roku i zostały wykonane przez firmę A. Selera^[2].

Przypisy