Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Rudkach

kościół Wniebowzięcia NMP

Костел Внебовзяття Пресвятої Діви Марії

Kościół - sanktuarium Matki Bożej
Państwo	Ukraina
Miejscowość	Rudki
Wyznanie	rzymskokatolickie
Kościół	Kościół katolicki obrządku łacińskiego
• nadający tytuł	od 2 lipca 2003 kardynał Marian Jaworski[1]
Historia Data zakończenia budowy XIV wiek (kościół drewniany), 1728 (kościół murowany) Data poświęcenia 1435, 1841
Dane świątyni Liczba naw 3
Położenie na mapie obwodu lwowskiego kościół Wniebowzięcia NMP
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de kościół Wniebowzięcia NMP
49°39′10″N 23°29′19″E/49,652778 23,488611

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny^[2] (ukr. Костел Внебовзяття Пресвятої Діви Марії) – sanktuarium Matki Bożej w Rudkach, w parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.

W 1876 w krypcie kościoła pochowany został Aleksander Fredro.

Historia

Sanktuarium

Wnętrze świątyni

Ambona

Tablica przy wejściu do sanktuarium

Epitafia Fredrów

Epitafium A. Fredry w nawie kościoła

Epitafium A. Fredry, zbliżenie

Epitafia Fredrów

Nagrobek A. Fredry w krypcie

Krypta z sarkofagami rodziny Fredrów

Tablica upamiętniająca odnowienie kaplicy i krypty oraz ponowny pochówek rodziny Fredrów

Tablica pamiątkowa, zbliżenie

W XIV wieku w Rudkach powstał drewniany kościół oraz parafia łacińska pw. św. Wojciecha, fundacji Ścibora, podległa diecezji przemyskiej. Konsekrowana około 1435 roku. W 1550 roku pod wpływem ruchów reformatorskich kościół został zamieniony na zbór kalwiński.

W 1612 roku Jurij Czuryło przekazał do rudeckiego kościoła prawosławną ikonę Matki Bożej z pierwszej połowy XVI wieku, która pochodzi ze spalonej przez Tatarów cerkwi na Podolu. Przez kolejne wieki obraz był czczony zarówno przez katolików i prawosławnych.

W 1655 roku Andrzej Stano herbu Gozdawa, współwłaściciel Rudek, podkomorzy sanocki, syn właściciela Rudek Jerzego i Zofii Fredro rozpoczął budowę nowego kościoła. Prace przerwał najazd szwedzki.

Murowaną świątynię zbudowano w 1728 roku z fundacji Urbańskich. Konsekracji dokonano w 1841 roku. Świątynia posiada trzy nawy i może pomieścić prawie 2 tysiące ludzi^[3].

2 lipca 1921 roku biskup Przemyski Józef Pelczar koronował obraz Matki Bożej Rudeckiej. Wiosną 1946 roku rudecka świątynia została zamknięta, pełniąc funkcję hurtowni spożywczej i weterynaryjnej apteki. Obraz został konspiracyjnie wywieziony do Seminarium w Przemyślu^[4]. W 1950 roku przeprowadzono jego konserwację. W 1961 roku obraz powtórnie koronował biskup Przemyski Franciszek Barda. W 1968 roku obraz został przekazany do kościoła w Jasieniu w celu utworzenia ośrodka maryjnego. Intronizacji przewodniczył kardynał Karol Wojtyła. W nocy z 7 na 8 lipca 1992 roku cudowny obraz został skradziony z kościoła w Jasieniu.

W grudniu 1995 do Rudek powróciła kopia obrazu, którą 2 lipca 1996 koronował abp Marian Jaworski. 2 lipca 2003 kościół parafialny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny ogłoszono sanktuarium Matki Boskiej Rudeckiej^[5].

Przypisy

Literatura

• Marek Walczak, Siedemnastowieczne rzeźby w kaplicy Fredrów przy kościele parafialnym w Rudkach [w] Sztuka kresów wschodnich: materiały sesji naukowej, Kraków, 1996, Nr II, s. 325-338. [dostęp 2016-12-22]

Linki zewnętrzne

• Rudki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 915 .