Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Troszynie

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Troszynie

A-779 z dnia 13.01.2011[1]
kościół parafialny
Państwo	Polska
Miejscowość	Troszyn
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Wniebowzięcia NMP w Troszynie
Wezwanie	Wniebowzięcia NMP
Historia Data zakończenia budowy 2 poł. XIII w. Data poświęcenia 15.08.1946
Dane świątyni Styl wczesny gotyk, przebudowany w stylu neogotyckim Świątynia • materiał bud. • granit, cegła Wieża kościelna • liczba wież 1
Położenie na mapie gminy Mieszkowice Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Troszynie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Troszynie
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Troszynie
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Troszynie
52°46′11,5″N 14°33′34,1″E/52,769861 14,559472

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Troszynie – kościół parafialny parafii rzymskokatolickiej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Troszynie.

Opis

Budowla wczesnogotycka, przebudowana w stylu neogotyckim, orientowana, zbudowana z granitu polnego i cegły na planie prostokąta, jednonawowa z wyodrębnionym prezbiterium na rzucie kwadratu, przykrytym sklepieniem sieciowym; okna oraz szczyt wschodni i zachodni przemurowane są cegłą. Wieża stoi od strony zachodniej (u dołu czworoboczna, wyżej ośmioboczna, z ostrosłupowym hełmem wspartym na trójkątnych szczytach z kwiatonami; na wieży dzwon „Święty Maksymilian” o wadze 195 kg i średnicy 72 cm z płaskorzeźbą Adama Haupta – popiersie św. Maksymiliana – poświęcony 16 stycznia 1983 r.), od południa dostawiona jest kruchta, zaś od północy zakrystia. Kościół nakryty jest dachem dwuspadowym, po części przykrytym neogotyckimi, trójkątnymi szczytami zwieńczonymi kwiatonami. We wnętrzu na uwagę zasługuje drewniany podwyższony strop, empora chórowa i zdobne ławki z XIX w. Całość założenia ogrodzona murem kamienno-ceglanym z ozdobną bramą wjazdową, obsadzoną lipą, kasztanowcem i platanem.

Historia

Kościół zbudowany został w 2 połowie XIII w., wzmiankowany w 1337 r. w księdze ziemskiej margrabiego brandenburskiego Ludwika Starszego, po 1534 r. protestancki, znacznie przebudowany w latach 1873-76 (po pożarze, kiedy to dobudowano również wieżę i kruchtę oraz wykonano z cegły ozdobne portale, okna, szczyty i gzymsy, zaś nawę przykryto drewnianym sklepieniem), po 1945 r. ponownie katolicki; w 1986 odnowiony i powiększony o zakrystię. Przed II wojną światową na wieży kościelnej znajdowały się 3 dzwony z 1875 r. z zakładu Friedricha Gruhla w Kleinwelka (obecnie dzielnica Budziszyna): o średnicy 0,93 m, 0,75 m i 0,62 m.

Cmentarz

Na cmentarzu przykościelnym znajdują się nagrobki rodziny von Finckenstein.

Przypisy

Bibliografia

• Józef Plich, Stanisław Kowalski: Leksykon zabytków architektury Pomorza Zachodniego i ziemi lubuskiej. Warszawa: Arkady, 2012, s. 199-200. ISBN 978-83-213-4730-1.
• Jerzy Kosacki, Bogdan Kucharski: Pomorze Zachodnie i Środkowe. Przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka - MUZA SA, 2001, s. 339. ISBN 83-7200-583-4.
• Tygodnik Katolicki Niedziela, edycja szczecińska 05/2003. [dostęp 2015-06-08].
• F. Wolff: Die Glocken der Provinz Brandenburg und Ihre Giessen. Berlin: Der Zirkel / Architekturverlag G.M.B.H., 1920, s. 114.