Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Władysławowie

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Władysławowie

987 z dnia 10.02.1987
kościół parafialny
Kościół księży Chrystusowców we Władysławowie
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Miejscowość	Władysławowo
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Wniebowzięcia NMP we Władysławowie
Wspomnienie liturgiczne	15 sierpnia
Historia Data powołania 1947 Data rozpoczęcia budowy 1932–1936 Data zakończenia budowy 1957–1961 Data poświęcenia 1961 Aktualne przeznaczenie kościół parafialny
Dane świątyni Styl neogotyk modernizm Architekt Szczepan Baum Jerzy Kulesza Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie Władysławowa Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Władysławowie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Władysławowie
Położenie na mapie województwa pomorskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Władysławowie
Położenie na mapie powiatu puckiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Władysławowie
Położenie na mapie gminy Władysławowo Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Władysławowie
54°47′50″N 18°23′44″E/54,797222 18,395556
Strona internetowa

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Władysławowie – rzymskokatolicki kościół parafialny mieszczący się we Władysławowie, w województwie pomorskim. Należy do dekanatu morskiego w archidiecezji gdańskiej.

Historia

Połączenie neogotyckiej kaplicy z modernistycznym korpusem nawowym

tzw. Igraszki słońca we wnętrzu świątyni

Kamień węgielny pod budowę kaplicy w ówczesnej Wielkiej Wsi został położony w 1930 roku. Następnie, dzięki staraniom Towarzystwa Przyjaciół Hallerowa i księdza Kazimierza Marklejna wzniesiono z czerwonej cegły neogotycki kościół o jednej nawie pod wezwaniem św. Wojciecha. Budowę zakończono w 1935 roku. Poświęcenia dokonał ks. bp morski Okoniewski^[1].

Po zakończeniu II wojny światowej opiekę nad świątynią przejęli kapłani z Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, natomiast w 1957 roku, w czasie urzędowania proboszcza księdza Alojzego Piłata TChr, została podjęta decyzja o rozbudowie starej świątyni i został położony kamień węgielny pod nowy kościół, którego projekt oparty był na przeznaczeniu starej budowli jako prezbiterium. Nowa świątynia nosząca wezwanie Wniebowzięcia Matki Boskiej Królowej Wychodźstwa Polskiego jest korpusem nawowym kościoła. W 1987 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków województwa gdańskiego, decyzja ta została uzasadniona zastosowaniem nietypowych rozwiązań konstrukcyjnych oraz wzorcowym zharmonizowaniem neogotyckiej kaplicy z modernistycznym korpusem nawowym. W latach 1996-1997 została wybudowana wieża – dzwonnica, według projektu Szczepana Bauma i konstruktora Antoniego Gronka, która nawiązuje formą i materiałem do stylu świątyni^[2].

Zdjęcie świątyni zostało umieszczona na przedniej stronie okładki albumu Kościoły w Polsce odbudowane i wybudowane 1945-1965 wydanego na Milenium chrztu Polski^[3].

Architektura

Kościół został zaprojektowany przed dwóch gdańskich architektów: wspomnianego wyżej Szczepana Bauma i Andrzeja Kuleszę. Żelbetowy szkielet jest podtrzymywany przez bardzo duży, dwuspadowy dach. Z lewej i prawej strony dachu znajdują się stożkowate, wąskie i strzeliste kaplice boczne. Świątynia nie posiada dekoracji: elewacja frontowa jest ozdobiona jedynie układem okrągłych okienek na prawie całej jej powierzchni. Wnętrze jest skromnie wyposażone i jest ozdobione światłem przez ozdobione witrażami wąskie pasy okien^[4].

Przypisy