Kościoły i klasztory Goa

Kościoły i klasztory Goa^[a]

Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Goa − fortissima India urbs in Christianorum potestatem anno Salutis 1509 deuenit (Goa − największe miasto Indii znajdujące się od zbawiennego 1509 roku w chrześcijańskim posiadaniu)
Państwo	Indie
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	II, IV, VI
Numer ref.	234
Region[b]	Azja i Pacyfik
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1986 na 10. sesji
Położenie na mapie Indii (c) Uwe Dedering z niemieckiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0 Kościół św. Franciszka z Asyżu w Starym Goa
15°30′12,0″N 73°54′41,0″E/15,503333 73,911389
↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Kościoły i klasztory Goa − zespół obiektów sakralnych w Starym Goa (nie mylić z Goa Velha) w indyjskim stanie Goa, dawnej stolicy Indii Portugalskich wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO pod numerem 234^[1]. Na przestrzeni wieków budowle służyły jako wzorce budownictwa kościelnego w Indiach i przyczyniły się do rozpowszechniania sztuki manuelińskiej, manieryzmu i baroku w innych krajach Azji^[2].

Historia

Goa (obecnie Stare Goa) zostało założone w 1479 roku jako miasto portowe przy ujściu rzeki Mandowi^[3] i było stolicą sułtanatu Bahmanidów. Po zajęciu prowincji Goa przez portugalskiego admirała Afonso de Albuquerque w 1510 roku miejscowość Goa stała się stolicą kolonii. Pod panowaniem Portugalczyków miasto bardzo szybko się rozwijało, jedną z pierwszych wzniesionych przez nich budowli była kaplica dedykowana św. Katarzynie dla uczczenia dnia, w którym przypadło zwycięstwo.

W niedługim czasie miasto stało się centrum misji Kościoła i stolicą biskupa misyjnego dla Azji (1534)^[4]. Goa było pomostem między Dalekim Wschodem, a Europą, dlatego liczne zakony zakładały w nim klasztory, mające dawać wsparcie dla misjonarzy. W 1542 roku do Goa przybył Franciszek Ksawery. Na początku XVII wieku miasto liczyło ponad 200.000 mieszkańców, z czego 150.000 było katolikami^[5]. Nazywano je: „Złotą Bramą”, „Perłą Orientu” lub „Rzymem Wschodu”^[6].

W XVIII wieku miasto opustoszało i stopniowo popadało w ruinę. Obecnie znajduje się tam mała wioska^[7].

Po inwazji wojskowej i wcieleniu Goa do Indii w 1961 roku, napływ ludności z innych stanów spowodował zmiany społeczne, kulturowe i religijne. W 1982 roku rząd Indii poprosił o wpisanie na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO siedmiu obiektów zabytkowych z Goa^[1].

Obiekty

Portugalczycy po objęciu władzy na początku XVI wieku stawiali wiele kaplic. Niestety były one budowanych w pośpiechu, dlatego część z nich uległa zniszczeniu, a żadna nie zachowała się w pierwotnym stanie^[8]. Najważniejsze zachowane zabytki chrześcijańskiej kultury pochodzą z drugiej połowy XVI i z XVII wieku.

Obiekt	Zdjęcie	Informacje	Ciekawostki
Bazylika Bom Jesus[9][10]		Wybudowana przez jezuitów w 1605 roku	W kościele znajdują się doczesne szczątki św. Franciszka Ksawerego
Kaplica św. Katarzyny Aleksandryjskiej		Kaplica z 1510 roku, którą postawiono na pamiątkę zwycięstwa nad muzułmanami. Została rozbudowana w 1550 roku[11]. Jest najstarszym zabytkiem w Old Goa	Do czasu wybudowania katedry była siedzibą biskupa[4]
Katedra Sé[9][10]		Po powstaniu diecezji postanowiono wybudować nową katedrę ku czci św. Katarzyny, jednakże prace zakończono dopiero w 1652 roku	Świątynia jest siedzibą biskupa katolickiego archidiecezji Goa i Daman oraz patriarchy Wschodnich Indii
Kościół Matki Bożej Różańcowej		Świątynia z 1543 roku
Kościół św. Augustyna		Wybudowany w 1602 przez augustianów	Pozostały jedynie ruiny
Kościół i klasztor św.Franciszka z Asyżu		Kościół franciszkanów z 1661 roku	W klasztorze mieści się obecnie muzeum archeologiczne[2]
Kościół św. Kajetana		Postawiony przez Kleryków Regularnych w drugiej połowie XVII wieku	Wzorowany na bazylice św. Piotra w Rzymie

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Churches and Convents of Goa. [dostęp 2011-12-12].
• GOA − Photographs by Benoy K Behl. [dostęp 2012-01-01].
• Mapa Starego Goa z zaznaczonym położeniem kościołów i innych zabytków. [dostęp 2012-01-02].