Kodeks 049

049
Data powstaniaIX wiek
RodzajKodeks majuskułowy
Numer049
ZawartośćDzieje, Listy
Językgrecki
Rozmiary27,5 × 18,5 cm
Typ tekstuTekst bizantyjski
KategoriaV
Miejsce przechowywaniaWielka Ławra

Kodeks 049 (Gregory-Aland no. 049; von Soden α 2)[1] – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu, paleograficznie datowany na IX wiek.

Opis

Kodeks stanowiony jest przez 149 pergaminowych kart (27,5 na 18,5 cm)[2][3], z tekstem Dziejów Apostolskich, Listów powszechnych i Listów Pawła. Nie zachował się w całości i ma liczne braki w Listach Pawła. Pergamin nie zachował się w dobrym stanie, atrament jest koloru brunatnego; inicjały pisane są poza linią[4].

W Listach Pawła zawiera: Rz 1 Kor 1,1-5,8; 13,8-16,24; 2 Kor 1,1-11,23; Ef 4,20-6,20[4].

Tekst jest pisany jedną kolumną na stronę, 30 linijek w kolumnie[2]. Litery są wielkie, po części pisane są prosto, po części pochylone są w prawo. Litery zostały opatrzone akcentami i przydechami[4].

Tekst dzielony jest według κεφαλαια (rozdziały), których numery podano na marginesie, a ich τιτλοι (tytuły rozdziałów) na szczycie kart. Kodeks zawiera prolegomenę, tablice κεφαλαια (spis treści) przed każdą z biblijnych ksiąg, oznakowane zostały perykopy używane do czytań liturgicznych i numery stichoi. Posiada liczne noty marginalne[4].

Tekst

Grecki tekst kodeksu przekazuje Tekst bizantyński. Według Alanda w Dziejach 70 razy wspiera tekst bizantyjski przeciwko "oryginalnemu", 3 razy wspiera tekst oryginalny przeciwko bizantyjskiemu, 29 razy zgodny jest z obu tekstami. W Listach Pawła 109 razy wspiera tekst bizantyjskie przeciwko oryginalnemu, nigdy nie wspiera oryginalnego przeciwko bizantyjskiemu, 37 razy zgodny jest z obu tekstami. W Listach powszechnych 86 razy wspiera tekst bizantyjski przeciwko oryginalnemu, 1 raz wspiera tekst oryginalny przeciwko bizantyjskiemu, 9 razy zgodny jest z obu tekstami. Ponadto zawiera 3 sobie właściwe warianty w Dziejach, 3 w Listach Pawła i 3 w Listach powszechnych. Kurt Aland zaklasyfikował go do Kategorii V[2].

W Dziejach 2,47 przekazuje wariant ο δε κυριος προσετιθει τους σωζομενους καθ' ημεραν τη εκκλησια (a Pan dodawał codziennie tych, którzy mieli być zbawieni kościołowi)[5].

W Dz 18,26 przekazuje wariant την του θεου οδον, wraz z rękopisami: P, Ψ, 0142, 104, 330, 451, 1241, 1877, 2127, 2492, Byz, Lect[6].

W Dz 27,39 przekazuje wariant εξεωσαι zamiast εξωσαι; wariant nie jest wspierany przez inne rękopisy[7].

Historia

C.R. Gregory datował rękopis na VIII lub IX wiek[4]. INTF datuje go na IX wiek[2][3].

Gregory widział go w roku 1886[8] i nadał mu siglum Sap[4]. W 1908 nadał mu siglum 049[1].

Facsimile kodeksu wydał William Hatch w 1939[9]. Jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Novum Testamentum.

Obecnie kodeks przechowywany jest na Górze Athos, w klasztorze Wielka Ławra (A' 88)[2][3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J. C. Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 37.
  2. ↑ a b c d e Kurt und Barbara Aland: Der Text des Neuen Testaments. Einführung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie in Theorie und Praxis der modernen Textkritik. Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1981, ​ISBN 3-438-06011-6​, s. 123.
  3. ↑ a b c INTF: Kodeks 049 (GA). W: Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2013-04-20].
  4. ↑ a b c d e f C.R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1900, s. 103.
  5. ↑ UBS3, p. 424.
  6. ↑ UBS3, p. 491.
  7. ↑ UBS3, p. 524.
  8. ↑ C.R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1900, s. 104.
  9. ↑ W. H. P. Hatch, The Principal Uncial Manuscripts of the New Testament (Chicago, 1939), XLIII.

Bibliografia

  • W. H. P. Hatch, The Principal Uncial Manuscripts of the New Testament (Chicago, 1939), XLIII.
Wykaz kodeksów majuskułowych Nowego Testamentu
01-045
046-0322