Kodeks 071
| ||
.JPG) | ||
| Data powstania | V/VI wiek | |
| Rodzaj | Kodeks majuskułowy | |
| Numer | 071 | |
| Zawartość | Ewangelia według Mateusza 1 † | |
| Język | grecki | |
| Rozmiary | 7 × 9,5 cm | |
| Typ tekstu | tekst aleksandryjski | |
| Kategoria | II | |
| Miejsce przechowywania | Houghton Library | |
Kodeks 071 (Gregory-Aland no. 071), ε 015 (von Soden)[1] – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu, paleograficznie datowany na V/VI wiek. Obecnie przechowywany jest w Houghton Library (SM 3735), jednej z bibliotek Uniwersytetu Harvarda. Kodeks zachował się we fragmentarycznym stanie, pomimo tego jest wykorzystywany w krytycznych wydaniach greckiego tekstu Nowego Testamentu. Tekst jest zgodny z aleksandryjską tradycją tekstualną.
Opis
Do dnia dzisiejszego zachował się jedynie fragment pergaminowej karty kodeksu. Oryginalna karta miała rozmiary 7 na 9,5 cm (według rekonstrukcji) i tak niewielki format jest rzadkością wśród rękopisów. Kształt karty również jest niezwykły, ponieważ szerokość karty jest większa od wysokości[2].
Fragment zawiera tekst Ewangelii według Mateusza 1,21-24 (strona recto); 1,25-2,2 (strona verso). Tekst pisany jest jedną kolumną na stronę, 13 linijek w kolumnie (według rekonstrukcji)[3][4]. Litery są kształtne i lekko pochylone[2].
Skryba był niezbyt uważny i popełniał błędy, ominął np. końcowe ς w słowie λεγοντες, poprawione zostało słowo τεχθεις. Błędy oraz opuszczenia zostały skorygowane przez późniejszego korektora, jednak nie wszystkie (pozostało oryginalne τεξετε zamiast τεξεται). Niektóre z wyblakłych liter zostały ponownie nadpisane przez późniejszego korektora ciemniejszym atramentem[2].
Stosuje dierezę. Nomina sacra pisane są w skróconej formie (κυ dla κυριου, υν dla υιον, Ιν dla Ιησουν, Ιυ dla Ιησου, θς dla θεος)[2].
Tekst
Grecki tekst kodeksu reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną, bliską tekstualnie dla Kodeksu Synajskiego. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii II[3].
Pełny tekst fragmentu:[2]
|
|
- Warianty tekstowe
Dwa warianty kodeksu są cytowane w krytycznych wydaniach tekstu Nowego Testamentu. W Ewangelii według Mateusza Ewangelisty 1,24 wspiera wariant εγερθεις zgodnie z rękopisami: Sinaiticus, Vaticanus, C, Z, rękopisy rodziny f1. Większość rękopisów ma διεγερθεις — C3, D, L, W, 087, f13 oraz rękopisy tekstu bizantyńskiego[5].
W Ewangelii według Mateusza 1,25 wspiera wariant υἱὸν (syn) — א, B, Z, 071, f1, f13, 33. Większość rękopisów przekazuje: τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον (jej pierworodny syn) — C, D, K, L (brak αὐτῆς), W, Δ, Π, 28, 565, 700, 892, 1009, 1010, 1071, 1079, 1195, 1216, 1230, 1241, 1242, 1365[5].
Historia
Wydawcy fragmentu ocenili czas powstania na V albo VI wiek (ze względu na średnią wielkość liter oraz pochylenie liter)[2]. Obecnie datowany jest przez Instytut Badań Tekstu Nowego Testamentu również na V lub VI wiek[4].
Rękopis prawdopodobnie powstał w Egipcie. Znaleziony został przez Grenfella i Hunta na początku XX wieku. Na liście rękopisów znalezionych w Oksyrynchos figuruje na pozycji 401. Tekst wydany został przez odkrywców kodeksu w roku 1903[2]. Wydawcy zauważyli pokrewieństwo tekstualne z Kodeksem Synajskim, porównali też jego tekst z tekst Westcotta i Horta oraz z Textus receptus, wyliczając zachodzące różnice[2].
W 1908 roku Caspar René Gregory dał mu siglum 071[1].
Rękopis początkowo był własnością Egypt Exploration Fund (EEP), został później przekazany Uniwersytetowi Harvarda ze względu na finansowanie prac archeologicznych w Oksyrynchos. Początkowo przechowywany był w Semitic Museum. Obecnie przechowywany jest w Houghton Library (3735)[4].
Fragment jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu. NA27 umieszcza go wśród świadków tekstu I rzędu, tj. zaliczyło go do rękopisów cytowanych w pierwszej kolejności[6].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J. C. Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 38.
- ↑ a b c d e f g h B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri 3 (1903) London: Egypt Exploration Fund, ss. 1-2.
- ↑ a b K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 119. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.)
- ↑ a b c INTF: Kodeks 071 (GA). W: Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-01-26].
- ↑ a b Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 3.
- ↑ Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 16*.
Bibliografia
- B.P. Grenfell, A.S. Hunt. Theological Fragments. 401. „Oxyrhynchus Papyri”. 3, s. 1-2, 1903. London: Egypt Exploration Fund.
Linki zewnętrzne
- INTF: Kodeks 071 (GA). W: Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-01-26].
- P. Oxy. III 401 LDAB
- P. Oxy. 401 Harvard Libraries
Media użyte na tej stronie
fragment of the Gospel of Matthew