Kodeks Sangermański

Sangermanensis
Kodeks 0319 (GA)
Ilustracja
Rz 1,1-18
Oznaczenie

Dabs1

Data powstania

IX wiek

Rodzaj

Kodeks majuskułowy

Numer

0319

Zawartość

Listy Pawła

Język

grecki

Rozmiary

36 × 27,5 cm

Typ tekstu

tekst zachodni

Miejsce przechowywania

Rosyjska Biblioteka Narodowa

Codex Sangermanensis (Gregory-Aland no. Dabs1 albo 0319) – dwujęzyczny kodeks uncjalny, pochodzący z IX wieku. Znany jest przede wszystkim jako kopia Listów Pawła. Część kart kodeksu została utracona.

Opis

Jest jedną z dwóch zachowanych kopii Kodeksu z Clermont. Skopiowany został z Claromontanus w jakiś czas po tym, jak czwarty korektor tego kodeksu wykonał swoją pracę (a zanim piąty korektor rozpoczął). Jest unikalnym rękopisem z punktu widzenia krytyki tekstu, ponieważ rzadko się zdarza, by zachował się zarówno rękopis kopiowany, jak i ten z którego skopiowano.

Zachowało się 177 pergaminowych kart (36 na 27,5 cm). Tekst pisany jest w 2 kolumny na stronę, 31 linijek w kolumnie[1].

Ponieważ jest kodeksem bilingwicznym, jest ważnym świadkiem łacińskiej Biblii, mianowicie Itali. Kodeks cytowany jest w wydaniu Wulgaty Stuttgartiany, w której cytowany jest jako G.

Jest tylko jednym z dwóch świadków Vetus latina w 1 Księdze Ezdrasza[2], innym jest Codex Colbertinus. Sangermanensis, zawiera tekst jedynie czterech pierwszych rozdziałów, kończy się na 5,3.

Jest ważnym świadkiem krytyki tekstu dla 2 Księgi Ezdrasza. Siedemdziesiąt opuszczonych wierszy z rozdziału 7 2 Ezdrasza odpowiada zaledwie jednej karcie Sangermanensis.

Zależność grecko-łacińskich rękopisów NT w Listach Pawła (06 – Claromontanus, 010 – Augiensis, 012 – Boreelianus, 0319 – Sangermanensis, 0320 – Waldeccensis, Z oraz X – hipotetyczne rękopisy)
Warianty tekstowe
Rzymian 13,1 εξουσιαι zamiast εξουσια
Rzymian 15,14 po słowie αδελφοι korektor A dodał μου

Historia kodeksu

Kurt Aland datował rękopis na IX wiek[3]. INTF datuje go na IX wiek[1].

Rękopis został sporządzony przez łacińskiego skrybę, który nie znał greki.

Przywieziony został z Grecji w XVII wieku. Pierwszy opis rękopisu sporządził Bernard de Montfaucon[4].

Przechowywany był w klasztorze Saint-Germain-des-Prés w Paryżu. Pierwszy opis kodeksu sporządził Bernard de Montfaucon. Rękopis badany był następnie i opisany przez Wettsteina oraz Griesbacha. Griesbach nadał mu siglum E[5].

Podczas rewolucji francuskiej nabył go rosyjski dyplomata Piotr P. Dubrowski i sprowadził go do Petersburga. W 1805 roku jego tekst został skolacjonowany przez Matthaei[6].

Obecnie jest przechowywany w Rosyjskiej Bibliotece Narodowej (Gr. 20) w Petersburgu[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c INTF
  2. ↑ The Latin Versions of First Esdras, Harry Clinton York, The American Journal of Semitic Languages and Literatures, Vol. 26, No. 4 (Jul., 1910), pp. 253-302.
  3. ↑ Aland i Aland 1995 ↓, s. 110.
  4. ↑ B. Montfaucon, Paleographia Graeca, Paris 1708, s. 218–219.
  5. ↑ J.J. Griesbach, Symbolae criticae ad supplendas et corrigendas variarum N. T. lectionum collectiones (Halle, 1785, 1793), 1, pp. 77-80.
  6. ↑ Frederic G. Kenyon, Handbook to the textual criticism of the New Testament, s. 102.

Bibliografia

  • K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995. ISBN 978-0-8028-4098-1.
  • B. Montfaucon: Paleographia Graeca. Paris: 1708, s. 218–219.

Linki zewnętrzne

Wykaz kodeksów majuskułowych Nowego Testamentu
01-045
046-0322

Media użyte na tej stronie

Greek-Latin manuscripts of the Pauline epistles.png
Autor: Leszek Jańczuk, Licencja: CC0
Textual relationship between Greek-Latin diglot manuscripts of the Pauline epistles
Uncial 0319 f 1r.jpg
Codex Sangermanensis; Uncial 0319 (Gregory-Aland); RNB Gr. 20