Kodeks moralny budowniczego komunizmu
Kodeks moralny budowniczego komunizmu – zbiór zasad moralności komunistycznej, który został przyjęty na XXII Zjeździe KPZR[1][2][3] i sformulowany w Trzecim Programie KPZR[4]. Kodeks ten należał do obowiązkowego programu nauczania we wszystkich szkołach Związku Radzieckiego[5].
Tekst „Moralnego Kodeksu Budowniczego Komunizmu”
Kodeks zawierał najważniejsze zasady etyczne, które stanowiły podstawę postępowania i działalności ludzi radzieckich[4]:
- Poświęcenie sprawie komunizmu, miłość do socjalistycznej Ojczyzny, do krajów socjalizmu.
- Rzetelna praca na rzecz społeczeństwa: kto nie pracuje, ten nie je.
- Troska każdego o utrzymanie i pomnożenie domeny społecznej
- Wysoka świadomość obowiązku społecznego, nietolerancja wobec naruszania interesu publicznego.
- Kolektywizm i partnerska wzajemna pomoc: każdy za wszystkich, wszyscy za jednego.
- Humanitarne relacje i wzajemny szacunek między ludźmi: człowiek człowiekowi przyjacielem, towarzyszem i bratem.
- Szczerość i prawdziwość, moralna czystość, prostota i skromność w życiu społecznym i osobistym.
- Wzajemny szacunek w rodzinie, troska o wychowanie dzieci.
- Bezkompromisowość wobec niesprawiedliwości, pasożytnictwa, nieuczciwości, karierowiczostwa, chciwości.
- Przyjaźń i braterstwo wszystkich narodów ZSRR, nietolerowanie narodowej i rasowej nienawiści.
- Brak tolerancji dla wrogów komunizmu, sprawy pokoju i wolności narodów.
- Braterska solidarność z ludźmi pracy wszystkich krajów, ze wszystkimi narodami.
Nie są to zasady wyimaginowane czy zadekretowane z góry, lecz zasady odzwierciedlające realne stosunki, jakie kształtują się w społeczeństwie radzieckim[4].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Моральный кодекс // Мёзия — Моршанск. — М. : Советская энциклопедия, 1974. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров ; 1969—1978, т. 16).
- ↑ Антипин Н. А. Философия морали и парадоксы современного российского общества // Философия морали. тоска по русскому аристократизму (К 70-летию В. П. Фетисова) (Электронный ресурс): материалы этико-философского семинара им. Андрея Платонова 12-13 мая 2011 / Под ред. проф. В. В. Варава, доц. И. О. Надточий, доц. Н. А. Панова, ст. преп. О. В. Фесикова. — 2-е изд., стер. — М.: Флинта, 2012. — С. 84—102. — 480 с. — ISBN 978-5-9765-1339-6.
- ↑ (ang.) Deborah A., Field. Private life and communist morality in Khrushchev's Russia. — Peter Lang, 2007. — P. 11. — ISBN 978-0-8204-9502-6.
- ↑ a b c Kosiczew 1969 ↓, s. 669.
- ↑ Моральная чистота (Czystość moralna). W: Gieorgij Szachnazarow, Aleksandr Boborykin, Jurij Krasin, Władimir Suchodiejew: Обществоведение. Moskwa: Политиздат, 1982, s. 289, seria: Учебник для выпускного класса сред. школы и сред. спец. учеб. заведений. (ros.)
Bibliografia
- Anatolij Kosiczew: Rozwój materializmu historycznego i dalsze opracowywanie problemów naukowego komunizmu po śmierci Lenina. W: Krótki zarys historii filozofii. Pod redakcją M.T. Jowczuka, T.I. Ojzermana, I.J. Szczipanowa. Przeł. Marian Drużkowski i in.. Wyd. II, poprawione i uzupełnione. Warszawa: Książka i Wiedza, listopad 1969, s. 637–670. (pol.)
Linki zewnętrzne
- Romuald Grzybowski. Idea wychowania nowego człowieka (homo sovieticus) i jej odzwierciedlenie w założeniach programowych Wszechzwiązkowej Organizacji Pionierskiej. „Polska Myśl Pedagogiczna”. 4, s. 297–322, 2018. DOI: 10.4467/24504564PMP.18.015.8654 (pol.).