Kodeksy Ashburnham

Kodeksy Ashburnham I i II – XVI-wieczny zbiór pism i notatek sporządzonych przez Leonarda da Vinci.

Treść kodeksów

Kodeks Ashburnham I i II (dawniej części Ms B (2184) lub BN 2037 i Ms A c1492 lub 2038) złożony jest ze studiów nad rysunkiem i obrazem. Arkusze rękopisu były częścią kodeksu A i B, które zostały skradzione i sprzedane Lordowi Ashburnham. W roku 1880 zwrócił je Narodowej Bibliotece w Paryżu.

Część II Kodeksu związane jest wyłącznie z malarstwem. Kodeks ma rozmiar 22 × 15 cm (I) i 23 × 16 cm (II) i pisany był ołówkiem i atramentem.

Opis wybranej strony

Renesansowi teoretycy, tacy ja Leon Battista Alberti, projektowali kościoły o z centralizowanym układzie kopuły głównej. Inspiracje czerpali od rzymskiego architekta Witruwiusza, który twierdził w swoim traktacie o architekturze, iż idealna świątynia jest zbudowana na planie okręgu.

Na jednym z arkuszy^[1] Leonardo da Vinci przedstawia studia architektoniczne w postaci ilustracji kościoła. Kościoły i ich centralna część projektowana była na bazie kołowym, ośmiokątnym lub wielobocznych planach. Większe kościoły były oparte na planie kwadratowym z centralną kopułą pośrodku i z czterema kaplicami bocznymi. Małe kościoły widoczne na arkuszu po bokach ilustrują alternatywne rozwiązania projektowe z powiązaniem tych samych geometrycznych części. Wszystkie szkice są narysowane w przestrzeni widoczne z lotu ptaka. Projekty te pozbawione skali i wymiarów nie były przeznaczone do realizacji. Są architektonicznymi fantazjami Leonarda da Vinci, który badał możliwości połączenia w różny sposób architektonicznych form. Arkusz ten obrazuje procesy tworzenia i próby charakterystyczne dla Leonarda da Vinci.

Przypisy

Zobacz też

• Leonardo da Vinci
• Notatki Leonarda da Vinci

Linki zewnętrzne

• Fragment strony z Kodeksu Ashburnham