Kodeksy Madryckie

Fragment grafiki z Kodeksu madryckiego I

Kodeksy Madryckie I i II XVI-wieczny zbiór pism i notatek sporządzonych przez Leonarda da Vinci.

Kodeks madrycki I

Kodeks madrycki I powstał w roku 1490, został odkryty w roku 1966 wraz z drugim Kodeksem madryckim II. Rękopis jest związanym tomem zawierającym głównie rysunki na temat mechaniki. Najważniejsze notatki i opisy znajdują się obok w nagłówku grafik. Wszystkie one są poukładane w bardzo staranny sposób co może sugerować, iż miały stanowić podstawę do większego traktatu lub być przeznaczone do druku.

Opis wybranej strony

Leonardo zaprojektował wiele maszyn, które wykorzystywały siły natury i w ten sposób ułatwiały pracę ludzi. Najczęściej były to proste mechanizmy, takie jak koła pasowe i dźwignie, które miały różnorakie zastosowanie. Jednakże niektóre z nich były bardziej skomplikowane.

Na szkicu [1] sprężyna beczki została użyta jako źródło siły dla zegarów lecz jej siła stopniowo malała w miarę, gdy się rozwijała. Idealnym rozwiązaniem był pojedynczy mechanizm zdolny regulować siłę sprężyny tak by osiągnąć siłę końcową naciągu sprężyny równej sile przed rozwinięciem.

W projekcie Leonardo da Vinci, sprężyna znajduje się i rozwija w cylindrycznej beczce, obraca się wokół osi i jej skrzydło wchodzi na uzębioną spiralę. Pionowy ruch obracającego się skrzydła w lewo jest skontrowany poprzez przesuwny bieg zilustrowany na oddzielnym rysunku przedstawionym w górnej części strony.

Rysunek ten jest jednym z kilku podobnych arkuszy, który w zamiarze mógł być wykorzystany w części traktatu "Elementy Maszyn ". Podejście i technika rysunku przypomina anatomiczne studia artysty. Celem Leonarda było osiągnięcie rozwiązania, gdzie wszystkie elementy pracowały w doskonałej harmonii, w przeciwieństwie do ludzkiego ciała.

Wielkość kodeksu wynosi 21 x 15 cm i pisany jest ołówkiem.

Kodeks madrycki II

Kodeks madrycki II powstał w roku 1503-1504. Rękopis zawiera rozmaite typy rysunków, włącznie z kolorowymi mapami rzeki Arno, co miało związek z florenckim projektem, dotyczącym nieżeglownej części rzeki.

Rękopis zawiera również ważne notatki i rysunki związane z odlewem Pomniku konnego Francesca Sforza. Fragmenty tego rękopisu zostały dokładnie przepisane przez Francesco Melzi i zawarte w Kodeksie Urbinas, w ustępie traktatu o malarstwie.

Opis wybranej strony

Leonardo zajmował się planami zapisanego przez florencki rząd, dotyczącymi przekierowania rzeki Arno daleko od Pizy, i skierować ja bezpośrednio do morza.

Rozważał projekt budowy kanału, umożliwiającego obejście nie żeglownego odcinka rzeki Arno w zachodniej części Florencji. Na przedstawionym rysunku w Kodeksie paryskim widać [2] jak rzeka Arno przepływa przez dwie strony, od Florencji do Pizy. Dwie linie biegnące na północ od Florencji obrazują alternatywne drogi pomiędzy Florencją i Pistoją. Jedna biegła przez Prato, druga przez Poggio i Caiano Projekt drugiej drogi posłużył 450 lat później do wybudowania autostrady A11.

Przedstawiona tu praca Leonarda ukazuje jego znajomość geologii obszaru. Jego projekty map odgrywają ważne miejsce w historii kartografii. W tym wyobrażonym przez siebie powietrznym widoku krajobrazu, przedstawione kolory wskazują na różnorodne cechy krajobrazu, demonstrując jednocześnie zdolność Leonarda do wizualizacji naturalnych form w przestrzeni tak gdyby oglądał je z dużej odległości.

Wielkość tego manuskryptu wynosi 21 x 30 cm.

Zobacz też

Galeria

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Vinci - Hammer 2A m.jpg
Codex Hammer (Leicester) seen with mirror
Hammer 2A – Fol.2r (left) and Fol.35v (right)
Kodeks madrycki I Leonardo.jpg
April Fools prank by Martin Gardner. Source Sketch of the first known depiction of a valve flush toilet